๑ ดาวดวงดับไปกับใจใครลับจาก เหลือรอยพรากฝากรันทดสะกดกลั้น โพ้นฟ้าทอประกายสายชีวัน แต่นี้ลั่นทมชายมาดายเดียว ๑ หากสิ้นเยื่อ..เหลือใยคนได้คิด ก้าวล่วงสิทธิ์ผิดเจ็บใคร่เก็บเกี่ยว วันคืนหวานขื่นวาทสวาทเกลียว แทนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายฟายน้ำตา ๑ วันคลั่งคืนสั่งฟ้าน้ำตาฝน อารมณ์คนจนเล่ห์สิเนหา คิดถึงคำสำเนียงเรียงติดตา สิ่งค้างคาสะท้อนคนอ่อนแอ ๑ รักเอ๋ยละเลยไฉน..หวนไห้รัก สิ่งมีค่าประจักษ์เพียงรักแย่ ต้องการไปจากวันคืนผันแปร มิรู้แก่ใจลึกรู้สึกกัน ๑ จันทร์กระจ่างกลางใจให้ตลอด ใครต่อยอด..ปลอดนัย..ไม่ฝ่าฝัน ธรรมดาชีวิตถูกผิดผูกพัน ขอเก็บวันคืนจาก...อย่าพรากจริง ๑ ใคร่หวานลึกรู้สึกเศร้าได้เท่านี้ คนไม่มีดีอะไร...มิได้หยิ่ง ตอบคำถามตามรู้สึกอยู่จริง เจ็บจะนิ่งอิงตนค้นหาธรรม ๑๑๑๑๑
7 กรกฎาคม 2550 13:48 น. - comment id 721070
เพียงวาดหวังยังยาก?...ฝากลมถาม ขอทราบความจากใจนี้ที่ถลำ ฝันเคียงคู่ผู้ร้ายคล้ายใจดำ ฝากรอยคำซ้ำบ่อยบ่อยด้วยน้อยใจ
7 กรกฎาคม 2550 13:57 น. - comment id 721075
7 กรกฎาคม 2550 14:12 น. - comment id 721080
...อันรักทำให้ช้ำชอกบอกกับจิต แต่ยังคิดแสวงหารักอาศัย ก็เจ็บปวดรวดร้าวทุกคราวไป ขื่นเพียงไหนยังใฝ่หารักมาครอง..ฯ เศร้า...นะครับ
7 กรกฎาคม 2550 16:39 น. - comment id 721119
จำใจจากเจ็บจับเจ่าเจ้าจับจอง เป็นเจ้าของหัวใจในห้วงฝัน
7 กรกฎาคม 2550 21:57 น. - comment id 721183
ทวดค๊าบ....หลานยังไม่ตายซ๊าหน่อย ทำไมเศร้างี้นะ.........เฮ้อออออออออ............. โอ๋โอ๋โอ๋ อย่าเศร้าๆ น๊าค๊าบ หลานรักทวดน๊าทวด คาบบบบบ ยิ้มนะคาบ ฮี่ฮี่ งวดเน้ ห้าเจ็ด
10 กรกฎาคม 2550 08:11 น. - comment id 722081
1...ถามลมลวง จะได้อะไร นอกจากวาดหวังไปตามลมเท่านั้นแหละม้างงงงงง...ยัยดื้อ
10 กรกฎาคม 2550 08:12 น. - comment id 722082
2.....-ขอบคุณครับ
10 กรกฎาคม 2550 08:18 น. - comment id 722084
3..... ธรรมดาว่ารักหนักฉะนี้ ไม่เคยมีใครหนีใจไร้รู้สึก เติมให้เต็มเกินขาดยังบาดลึก กว่าตกผลึก..ดึก.ดาวลับราวฟ้า. .
10 กรกฎาคม 2550 08:28 น. - comment id 722089
ขี้โม้จังลมลวง ถามลมได้น้ำตาไงยะ ถามได้
10 กรกฎาคม 2550 08:34 น. - comment id 722092
4.... จำจาก..เจ็บพรากใจมิใช่ฝัน ขอคืนวันพันผูกจำทุกสิ่ง ดาวลับฟ้ามิคว้าใจไปแอบอิง จะพรากจริง..นิ่ง..เก็บเจ็บจริงแล้ว
10 กรกฎาคม 2550 08:38 น. - comment id 722094
5... นึกว่าโปงลางสะออนหลงทางมา.... หมาต๋าจับนะเฟ้ย ..ไม่เล่น รอรางวัลที่หนึ่งอย่างเดียว...
10 กรกฎาคม 2550 08:40 น. - comment id 722096
9.... รู้ตัว......
10 กรกฎาคม 2550 11:59 น. - comment id 722197
งุ งิ
10 กรกฎาคม 2550 13:36 น. - comment id 722254
คนนะเฟ้ยต้องรู้ตัวจิ เชอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
10 กรกฎาคม 2550 15:20 น. - comment id 722312
ยัยดื้อตาใสมาทำไรแถวนี้ฟระ
10 กรกฎาคม 2550 15:50 น. - comment id 722333
มาตามหาลมลวงจ้า
10 กรกฎาคม 2550 16:25 น. - comment id 722371
13... อะไร ..ใบ้กินหรือ
10 กรกฎาคม 2550 16:27 น. - comment id 722374
14.... เป็นคนเร้อ.....อ่าวววว เพิ่งรู้
11 กรกฎาคม 2550 10:08 น. - comment id 722760
15..16.... มาผิดที่รี่ไปไกลเลย ดื้อจนเคยตัวน่าหัวร่อ ล้วงลมได้ไม่สมใจพอ ไปต่อไหนตาใสประจำ
22 กรกฎาคม 2550 18:33 น. - comment id 728152
31 กรกฎาคม 2550 22:53 น. - comment id 732086
1 สิงหาคม 2550 08:38 น. - comment id 732185
20..21...
1 สิงหาคม 2550 21:11 น. - comment id 732527
2 สิงหาคม 2550 20:21 น. - comment id 733045
15 กันยายน 2550 12:56 น. - comment id 754363
...ปิดบ้านแล้ว
10 ตุลาคม 2550 11:49 น. - comment id 768570
...๐ ดาวไม่เคยลับเลือนเคลื่อนลาจาก ทุกรอยฝากฝังจารจรดสะกดหวาม ทุกนาทีมีดาราตราฟ้าตาม พรมพร่างภามจำปาลาวที่พราวดิน ...๐ ไม่สิ้นเชื้อเรื้อสวาสดิ์นัยวาทร่าง เพียงเกรงร้างเพราะล่วงสิทธิ์คิดถวิล วันไม่หวานในวารไหวไกลชาชิน แทนหยาดรินยินแต่ตรมขมน้ำตา ...๐ คืนค่ำเลยย่ำรุ่งยังปรุงฝัน ในตีบตันปั่นป่วนเล่ห์เสน่หา แสนคิดถึงถ้อยถักทอล้อนัยน์ตา ยังเหว่ว้าไม่อยากลาใจฝ่าฟัน ...๐ ถูกละเลยใจเจ้าเอ๋ยยังอยากพบ รักเร้นหลบไม่ยอมสบจบจองขวัญ ทั้งเว้าวอนอ้อนพ้อรอรำพัน มิรู้นัยกันและกันมาผันแปร ...๐ หรือรอจันทร์มากระจ่างพรางดาวน้อย ใครหนอคอยแต่จันทรามาแข่งแข ดาวริบหรี่พลีแสงแจ้งดวงแด อาจจำพรากเมื่อแท้ว่าแค่ดาว ...๐ ยังหวานล้ำน้ำคำจึงย้ำเศร้า โปรดคืนเงาอย่านิ่งยิ่งเหน็บหนาว มาเว้าอ้อนยอมวอนทุกเรื่องราว จะลงโทษตีกี่คราว..ตามเจ้า(ของ)ใจ...ฯ
13 ตุลาคม 2550 13:33 น. - comment id 770513
26.... เจ็บมิจากรักพรากจริงจำนิ่งสงบ รนยิ่งพบความจริงยิ่งอ่อนไหว รักเจ้าเอ๋ยเคยรสสะกดใจ โปรดอย่าให้หวนคะนึงถึงอีกเลย
26 ตุลาคม 2550 07:25 น. - comment id 777589
เจ็บมิจากรักพรากจริงจำนิ่งสงบ รนยิ่งพบความจริงยิ่งอ่อนไหว รักเจ้าเอ๋ยเคยรสสะกดใจ โปรดอย่าให้หวนคะนึงถึงอีกเลย .................................................... ฤๅเจ็บจากพรากสิ้นยามผินห่าง เผยสิ่งค้างคาใจไยหลบหนี ฤๅหมดรักสิ้นแล้วเยื่อใยมี ฤๅยินดีที่จะเห็นคนเป็นตาย หากว่าย้ำความจริงยิ่งถือสัตย์ ที่เคยตัดเคยผลักไสขวัญไม่หาย และครั้งนี้ที่รอกันจนเวียนกราย จริงหรือร้ายจะตัดขาดสิ้นชาตินี้ แม้ว่าพบสบหัวใจใครให้สุข พ้นช่วงทุกข์แทนคนรอจนหมองศรี ขอให้บอกจากหัวใจนัยสัตย์พลี กับนวลนี้ไม่มีแล้วแววอาวรณ์ หมดเมตตาเสน่หาอาลัยสิ้น มองพังภินทุ์กินกัดน้องไม่ร้าวหลอน ไม่เจ็บช้ำย่ำหัวใจทั้งสองรอน จะยอมจรจากนี้พลีชีวา