เหินเอยเหินห่าง ถูกทิ้งขว้างรักลง ณ.ตรงไหน ละเลยเคยถวิลสิ้นเยื่อใย หนทางไกลข้ออ้างแห่งร้างลา ทิ้งระยะทีละนิดขาดติดต่อ ไม่เหลือหลอคำโปรยให้โหยหา ความแหนงหน่ายจากทรวงถึงดวงตา เหมือนย้ำว่าจากไปพร้อมใจเอย .. ไร้คำพูด พิสูจน์ใด.. เสียใจ..เพราะใครลืม.... ..
กุ้งหนามแดง 4 ก.ค. 2550 07:59 น. - ID 104421 
1198
13
0
4 กรกฎาคม 2550 08:03 น. - comment id 719483
ความห่างไกล ใช่จะห่าง เส้นทางรัก ยังสมัคร รักมั่นคง ซื่อตรงขวัญ งานมากมาย เรื่องท้อ พอพอกัน ขอจอมขวัญ จงรอพี่ นี้ผู้เดียว ไม่ได้หายไปไหนนะจ๊ะ..สะสางงานเสร็จ จะส่งเสียงไปทักทายจ๊ะ.. สวัสดีค่ะ หนูกุ้ง..สบายดีบ่น้อ.. คิดถึงแฮงๆๆๆๆ
4 กรกฎาคม 2550 09:10 น. - comment id 719516
ใกล้เอยใกล้ชิด แนบสนิทชิดกมลจนฝันหา เฝ้าคำนึงถึงถวิลจินตนา รักตรึงตราทุกนาทีที่หายใจเอิงเอย อิอิ
4 กรกฎาคม 2550 09:14 น. - comment id 719519
แรมเอ๋ยแรมร้าง ระยะทางกางกั้นเช่นนั้นหรือ ไม่อาจเอื้อม..ยื้อยุด..หลุดจากมือ ความหมายคือหมดเยื่อ..ไม่เหลือใย จึงเหินห่างหมางเมิน..เพลินใครอื่น ที่เคยชื่นก็ลาลับเหมือนหลับไหล ดั่งเมฆหมอกมืดมิดปิดบังใจ กางกั้นไว้จนใจหม่นทนทุกข์เอย สวัสดียามเช้าค่ะคุณกุ้ง
ฝากกลอนสักว่ารักราร้าง มาร่วมด้วย 1 บทค่ะ
4 กรกฎาคม 2550 09:39 น. - comment id 719528
ใครน้อ... ใจร้ายทำแบบนี้กะพี่กุ้งได้ แต่มะช่ายนู๋เอมชัวร์ ชัวร์ค่ะ รับรอง ปล: ขอกรี๊ดนิดนึงคะพี่กุ้ง พระเอกในดวงใจของเอมเลยค่ะ ซีรี่ย์เรื่องนี้ดูกี่รอบ ๆ ก็ร้องไห้อ่ะนะ
4 กรกฎาคม 2550 11:28 น. - comment id 719594
กานต์ยังไม่ลืมนะคะ
4 กรกฎาคม 2550 11:53 น. - comment id 719617
สิ่งที่สะท้อนทางแววตาทะลุหัวใจ ใครว่าไม่จริง...เรื่องจริงทั้งนั้น...สวัสดีคะคุณกุ้งหนามแดง
4 กรกฎาคม 2550 13:00 น. - comment id 719645
ความรู้สึกใดใดในรู้สึก ทำให้เธอร้าวลึก จึงเอื้อนเอ่ย รักนั้นเป็นอย่างไร .. เธอไม่เคย โธ่เธอเอ๋ย จึงปวดปร่า น้ำตานอง ฉันเองกลับรับรู้ หดหู่ตาม และยากห้ามหัวใจ หมายเกี่ยวข้อง รักที่เคยผ่านไป ไร้ทำนอง ยังคงฟ้องเสมอมา .. อุราจำ
4 กรกฎาคม 2550 13:31 น. - comment id 719671
ร้างเอย ร้างลา มาปร่าจิต ร้าวเอย ร้าวสนิท ผิดไฉน รักเอย มิเหลือเลย หรืออย่างไร ใจเอย ใจใคร ไยจืดจาง เธอเอย เธอคล้าย จะหน่ายแหนง เธอเอย เธอแสดง เป็นแกล้งห่าง เธอเอย เธอเคย เผยใจวาง เธอเอย เธอมล้าง ห่างแล้วฤๅ
4 กรกฎาคม 2550 13:36 น. - comment id 719676
อ่ะแน่น แน่น แน้ รอแล้วรอเล่า เฝ้าแต่รอเธอก็ไม่ส่งเมล์มา เช๊อะๆๆๆ งอนแอ่นโกธา
4 กรกฎาคม 2550 15:33 น. - comment id 719729
รับเอยรับรู้ ความเป็นคู่ขาดลงตรงห่างหาย แยกกันเป็นสองข้างเพราะไกลกาย เป็นข้ออ้างสุดท้ายก่อนอำลา อาจเป็นข้ออ้างข้อแรกๆ แต่เพราะกลอนไม่ลงตัวก็เลยตัดสินใจให้เป็นข้อสุดท้ายก็แล้วกันนะคะน้องกุ้ง
4 กรกฎาคม 2550 16:35 น. - comment id 719778
ใครหนอส่าง ทิ้งกุ้ง ได้ลงคอ การติดต่อ ก็ขาดตอน เหลือแต่ตอ หน้าสงสาร กุ้งหหนามแดง ซะจริงหนอ ไงก็ขอ ให้มีใหม่ ถูงใจคุณ
4 กรกฎาคม 2550 16:40 น. - comment id 719781
แพรวไม่ได้ลื้มมมมมมมม ยังคิดถึง สาบานเลยเอ้า คิคิ
4 กรกฎาคม 2550 16:57 น. - comment id 719800
มาแอบรับรู้กับเขาด้วย
4 กรกฎาคม 2550 17:04 น. - comment id 719814
เหินเอยเหินห่าง มิเคยคิดทิ้งขว้างไว้ตรงไหน ยังถวิลห่วงหาและอาลัย หนทางไกลมิอาจอ้างมากั้นเรา คิดเอยคิดถึง ทุกห้วงที่คำนึงมิเคยเหงา เพียงรอยยิ้มที่ใจบันทึกเอา ลบล้างได้ความเศร้าที่เผชิญ รอเอยรอพบ เมื่อทุกอย่างบรรจบไม่ผิวเผิน จึงสิ้นสุดเส้นทางอย่างเพลิดเพลิน ปลายทางเดินมีเธอก็เพียงพอ ขอบคุณป้าของับที่ทำให้ได้กลอนบทนี้ออกมา จากใจ MomMamSan
4 กรกฎาคม 2550 18:50 น. - comment id 719874
ครูพิม... คิดถึงเช่นกันค่ะ ................................................................ น้องเฌอ.. คล้ายๆ ลิเกเลย แต่พี่ชอบดูน่ะ... :) .................................................................. คุณป. ชอบมากเลย กลอนบทนี้ของคุณ... :) .................................................................. น้องเอม ทะเลใจ อยากเป็นนางเอก..อิอิ ................................................................. เจ้ากานต์...เพียงพลิ้ว เช่นกันจ๊ะ น้องสาวคนสวย ................................................................. คุณมณีจันทร์ เพราะงี้ ทำผิดถึงหลบตา... ................................................................ คุณอัลมิตรา เป็นเกียรติน่ะ ...สำหรับบทนี้.. ................................................................ คุณปลายตะวัน ไว้กุ้งเขียนตอบให้บ้างน่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับบทกลอนค่ะ ................................................................ คุณทักทาย เราขอสารภาพว่าเราเผลอลบเมล์ตัวเองทิ้งไปแล้ว กู้กลับมาก็ไม่เป็น... เลยต้องทำให้เพื่อนรอเก้อเลย... ว่าแต่เรื่องสั้นหนึ่งเรื่องกับนิราศหนึ่งเรื่อง พอแก้ตัวได้ป่าว...อิอิ อย่างอนเค๊าเลย...เดี๋ยวเค๊าไม่มีใครแล้วจะเหงามากมาย...ตะเลงเต่งตุม.. ................................................................. พี่ดอกแก้ว ไม่เป็นไรมิได้ค่ะ :) ................................................................. คุณก่องกิก หาใหม่กลัวแย่กว่าเก่า...อิอิ ................................................................. น้องแพรว อย่าเพิ่ง ตอนนี้ฝนฟ้าคะนองอยู่ อิอิ .................................................................. คุณโคลอน ขอบคุณค่ะ .................................................................. Mr.MMS ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่ให้มากมาย :) ..................................................................
4 กรกฎาคม 2550 19:03 น. - comment id 719879
อุเหม่...ฉุนสิบตลบ แล้วทักจะส่งหาคุณค่ะ
4 กรกฎาคม 2550 23:51 น. - comment id 719977
รักเอ๋ยรักร้าง เจ้ามาห่างเหมือนหลอกให้ชอกช้ำ ทิ้งให้ฉันเลือนลอยกับถ้อยคำ เหมือนเวรกกรรมรุมเร้าใจเจ้าอย จนได้น่ะป้า ดอกสร้อยสักวา อกหักอ่ะป่าวเนี่ย
5 กรกฎาคม 2550 01:52 น. - comment id 720015
คนจะไป...ก็หาข้ออ้างมาได้...แม้เรื่องระยะทาง
5 กรกฎาคม 2550 05:40 น. - comment id 720042
เศร้าจังค่ะ...คุณกุ้ง แต่เชื่อเถอะ...เวลารักษาได้ทุกอย่าง
5 กรกฎาคม 2550 07:36 น. - comment id 720083
ลุงเรไร ป้าไม่เคยผิดสัญญากับใคร แค่ใจโลเลนิดหน่อยเอง รับได้หรือเปล่า อิอิ .................................................................. คุณว่าที่กวี ใช่ค่ะเป็นข้ออ้างโดยธรรมชาติ อาศัยสิ่งแวดล้อมมาประกอบ..คนจะไปก็หาเหตุให้ตัวเองผิดน้อยลงทั้งนั้น.. ไม่สงสารคนอื่นเขาบ้างเลย... .................................................................. คุณเพรง.พเยีย เราก็หวังเช่นนั้น...ขอบคุณค่ะสำหรับคำปลอบโยน.. ..................................................................
5 กรกฎาคม 2550 10:08 น. - comment id 720191
ไม่รู้เลยนะเนี๊ยว่า "งอน" ก็เป็นด้วย
มาแซวเพราะคิดถึง...
รักษาสุขภาพนะคะ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด