จะอยู่ตรงไหน.. แค่กรายเข้าไปใกล้.. ก็เหงา.. คุณอยู่ไหนนะ.. บนทางว่างเปล่า.. บางทีก็เศร้า.. มองหาคุณไม่เจอ.. -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- ตีสี่ เช้าวันอาทิตย์.. ตื่นขึ้นมาเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อทำงาน.. รอบตัวเงียบ.. เงียบ.. เงียบ.. และเงียบ.. ทั้งที่เพลงจากคลื่นวิทยุที่ฟังประจำก็เพราะ.. ในความคิด.. มองเห็นบรรยากาศทุ่งนา.. แม่น้ำ.. สายหมอก.. และพระออกรับบาตรในตอนเช้า.. ท่ามกลางเจดีย์โบราณ.. ทุกภาพประดังประเดเข้ามาเรื่อย ๆ ..เบียดสมองส่วนที่จะต้องใช้คิดงาน.. ..ไปจนหมดสิ้น.. พยายามบังคับจิตบังคับใจให้กลับเข้าหางาน.. แต่ท้ายที่สุด.. ก็ทนไม่ไหว.. ตีห้า.. นั่งรถออกจากบ้านมุ่งสู่อยุธยา.. พร้อมหมู่มิตรที่คิด (บ้า) คล้าย ๆ กัน..! ในชีวิตผูกพันกับสถานที่ไม่กี่แห่ง.. ทะเลหนึ่ง.. และอยุธยาอีกหนึ่ง.. มันเป็นความรู้สึกที่แปลกแสนแแปลก.. จนกระทั่งได้รู้จักกับใครบางคน.. และเขาบอกว่า เขาเป็นคนอยุธยา.. ยังผูกพันกับอยุธยาเหมือนเดิม.. แต่กับใครคนนั้น.. ฉันคงไม่กล้าก้าวเข้าไปใกล้เกิินกว่า.. ..ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้.. -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- คุณอยู่ตรงไหน.. อยู่ไกลแสนไกล.. หรือใกล้แค่มือคว้า.. ฉันก็คงทำได้แค่แอบมอง.. ไม่กล้าสบตา.. เป็นเพียงคนที่ผ่านเข้ามา.. และไม่สำคัญอะไร.. -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - -- - --
3 กรกฎาคม 2550 03:58 น. - comment id 718958
สวัสดีค่ะคุณนั่งยิ้มริมระเบียง... อยู่ตรงไหน หากว่าต่างก็มีใจเพื่อไขว่คว้า ไม่สำคัญว่าอยู่ใกล้หรือไกลตา ความปรารถนาไม่มีวันลบเลือน อยู่ตรงไหน แม้นรักกันไม่ได้ก็ขอให้เป็นเพื่อน ความรู้สึกที่ดีมิอาจลบเลือน และจะขอย้ำเตือนว่าเธอคือเพื่อนตลอดไป อยู่ตรงไหน เธอเป็นคนไกลที่อยากชิดใกล้ แม้นไม่อาจพูดออกไปได้ดังใจ ก็ขอเก็บความรู้สึกดีดีไว้แนบหทัยตน อยู่ตรงไหน คิดถึงคราใดยังสุขใจเหลือล้น มาทักทายกันบ้างเป็นบางครั้งบางหน อย่าปล่อยให้หมองหม่นได้นั่งทนยิ้มริมระเบียงเพียงลำพัง.... คิดถึงผลงานคุณค่ะ
3 กรกฎาคม 2550 05:59 น. - comment id 718978
คุณ bananaleaf .. ขอบคุณน๊าาาา ที่อุตส่าห์แวะมาอ่านตอนตีสาม.. อิอิ.. ช่วงนี้งานยุ่งอ่ะค่ะ แถมมีเด็กใหม่เข้ามาทำงาน แล้วก็เกาะหนึบ ถามนั่น ถามนี่ ก็เลยไม่มีเวลามานั่งเขียนกลอน แหะ แหะ ยังไงก็ขอบคุณค่าาาา.. แวะเข้าไปอ่านงานคุณเหมือนกันนะคะ แต่พอจะเขียนนั่นนี่.. ก็มีคนมาเรียกอีกแล้ว เฮ่อ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
3 กรกฎาคม 2550 08:31 น. - comment id 718992
อืมช่าย...มองหาเธอไม่เจอจริง ๆ ร้านอาหารปลาที่อร่อยถูกปาก..อยุธยา เธอคนนั้น ...ช่างเถอะ.. ฉันหลงเธอ...ปลาริมน้ำ
3 กรกฎาคม 2550 08:36 น. - comment id 718997
สวัสดีค่ะนั่งยิ้มริมระเบียง นั่นซิคะทำไมมาอ่านกลอนกันดึกจังเลย นี้เรานอนไม่รู้เรื่องแล้วรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ จะได้มีกำลังกายกำลังใจเขียนกลอนให้พี่นอ้ง บ้านกลอนได้อ่านนาน ๆ อะคะ
3 กรกฎาคม 2550 09:55 น. - comment id 719041
เป็นความรู้สึกผูกพัน..กับคนและสถานที่ ณ.วันนี้ยังมีความคิดถึงติดตลอดเวลา