เสียใจแค่ไหนจึงจะพอ

ฝากรักฟากฟ้า


     จะเหลือ...ใจ....สักกี่ใจ.....ไว้ให้แลก
     เพราะ...ใจแหลก....สลายลง....ตรงคำนั้น
            ใช้วาจา.....มาเชือดเฉือน....น้ำใจกัน
            หัวใจ....ฉัน....จะมีเหลือ.....สักกี่ใจ


เพราะ...หัวใจ....เป็นเพียง.....ก้อนเนื้ออ่อน
    จึงเจ็บร้อน...รู้เจ็บช้ำ....จำ....ฝังใจ
        มาบอก...รัก....บอกฝาก.....แล้ว.....จากไป
             บอก...ทำไม....รักทำไม....ถ้าไม่รัก


เมื่อเริ่มต้น....ห่วงใย.....ใจเหลือเกิน
    อยากจะเดิน.....ร่วมทาง....ปกป้องปัก
         ทั้งยืนยัน    จริงจัง    ดูแน่นหนัก
              แล้วมาหัก.....หาญใจ....ไปอย่างนี้


คำอ่อนหวาน....อบอุ่น.....ละมุน....ใจ
     มาหายไป....ไม่เหลือ....แม้.....หวังดี
          ดู....เยาะเย้ย....เยื่อใย......ก็ไม่มี
                พา.....ใจ.....หนี.....หัวใจ.....ไร้....อาวรณ์
				
comments powered by Disqus
  • อามีน my_armeen@hotmail.com

    30 มิถุนายน 2550 22:57 น. - comment id 718103

    """"""""""
  • Time Rakthoe

    2 กรกฎาคม 2550 14:59 น. - comment id 718682

    เศร้า หรือเปล่า เหอะๆ
    นี่แหละครับมุมหนึ่งของชีวิตคน
    แต่ไม่ใช่ทั้งหมดนะขอรับ เหอะๆ
    23.gif
  • [Uv'

    3 กรกฎาคม 2550 11:36 น. - comment id 719097

    10.gif10.gif10.gif10.gif57.gif57.gif57.gif41.gif41.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน