29 มิถุนายน 2550 11:26 น. - comment id 717470
ยามค่ำคืนแสนหนาวราวน้ำแข็ง กายหมดแรงใจหม่นคนรักห่าง นั่งนับดาวคนเดี่ยวเปลี่ยวลำพัง สุดอ้างว้างโธ่คนดีทิ้งพี่ลง
29 มิถุนายน 2550 13:57 น. - comment id 717549
ในคืนนี้ไม่อาจมีเราเคียงคู่ ได้เพียงอยู่ในมุมเหงาของหัวใจ ปลอบตัวเองซับน้ำตาเมื่อเธอลาไกล ในคืนที่ไร้ซึ่งตัวเธอเหมื่อนเคยมา ... ขอให้ผ่านคืนที่ทรมานนี้ไปได้เร็ว ๆนะคะ
29 มิถุนายน 2550 14:25 น. - comment id 717559
แล้วมันก็จะผ่านไป ไม่ว่าว่าคืนนี้ หรือคืนไหนๆเราก็ต้องผ่านมันไปได้แน่นอน
29 มิถุนายน 2550 14:45 น. - comment id 717564
....ผู้หญิงมือสอง ค่ำ คื น นี้ ผ่ า น ไ ด้ บ อ ก กั บ ใจ . . ต้ อ ง อ ด ท น ผ่ า น ร้ อ น ห น า ว อี ก ห น เ พื่ อ เ ตื อ น ต น ไ ม่ รั ก ดี . . . * * * * * * * * * * * * ข อ บ คุ ณ ที่ เ ข้ า ใ จ เ ขี ย น ม า ใ ห้ . . . รู้ สึ ก ดี ถ้ อ ย คำ ใ น ว ลี ยั ง ค ง มี . . ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย
29 มิถุนายน 2550 17:17 น. - comment id 717607
ชอบจังถ้อยคำบรรยายเหงา ๆ ซึ้ง ๆ แบบนี้ นามปากกาคุณ ให้ความรู้สึกลึกลับแต่อบอุ่นเชียวคะ ภาพสวย จนบรรยายไม่ถูก แต่ชอบมาก ๆ
29 มิถุนายน 2550 17:49 น. - comment id 717622
เสียงฟ้าครวญ..หวนไห้..ใจแทบขาด แต่มิอาจ..มีสิทธิ์..คิดร่ำร้อง สองข้างตา..หยดน้ำใส..ไหลเอ่อนอง รักเราต้อง..สะดุด..หยุดกลางคัน ค่ำคืนนี้..เหงาสุดทน..จนหม่นหมอง ฟ้าคะนอง..กัมปนาท..ยิ่งหวาดหวั่น ฝนโปรยปราย..ปนน้ำตา..แสนจาบัลย์ เพ้อรำพัน..โดดเดี่ยว..อยู่เดียวดาย ฟ้าลิขิต..สองดวงใจ..ให้พานพบ ได้ประสบ..ถึงความรัก..อันยิ่งใหญ่ รักเปี่ยมล้น..ผูกสมัคร..จากสองใจ มอบความหมาย..ซึ้งคุณค่า..ว่ารักกัน แต่นิจจา..กลชะตา..พาใจหวาด เธอมิอาจ..ตัดสินใจ..จึงไหวหวั่น อุปสรรค..หนักกมล..สุดทนทาน เธอเท่านั้น..รู้แก่ใจ..ใช่ไหมเธอ..
29 มิถุนายน 2550 20:40 น. - comment id 717702
ค่ำคืนนี้ อย่ามีน้ำตาเลยนะ
30 มิถุนายน 2550 11:22 น. - comment id 717846
บรรยากาศยามค่ำคืนให้ความรู้สึก โดเดี่ยว เดียวดาย ไร้ญาติ ขาดมิตร...ถ้ายิ่งคิดมาก ก็จะไปตามอารมณ์...นะจ๊ะ แวะมาทักค่ะ