*** รอยรักรอยมลทิน ***

แก้วประเสริฐ

             ***  รอยรักรอยมลทิน  ***
     กฤษณาหอมปั่นป่วนรัญจวนกลิ่น
อวลระรินนาสาพาหวั่นไหว
ระทึกทรวงหน่วงลึกสู่ภายใน
ใต้ต้นใบหล่นล่วงคล้ายดวงมาลย์
     พิรุณโปรยละอองตรองพินิจ
แนวลิขิตบันดาลซ่านซึ้งผ่าน
พิรุณโปรยละอองก้องกังวาน
วาบหวิวซ่านรำพึงสุดซึ้งอนงค์
     กาลเวลาพาลับจับขอบฟ้า
สุริยาหมุนเปลี่ยนเวียนประสงค์
ยังย้อนกลับฉายแสงแจ้งจำนง
ยังมิคงหายลับยังกลับมา
     ต้นไม้สูงเติบใหญ่แต่ใจเศร้า
มิเหลือเงายอดหญิงอิงนาสา
ดังนกน้อยลอยกลับลับเมฆา
สิ้นวาสนาภิรมย์ระบมหทัย
     ต่างชนชั้นมักเป็นอย่างเช่นนี้
ดวงฤดีผันเปลี่ยนเวียนจากใส
สว่างบ้างมืดครึ้มทราบซึมใน
ไม้เดียวดายกฤษณาพาเติบโต
     ต่างจากเราเก่านี้มิคล้ายเก่า
ทุกวันเฝ้ารันทดสลดอักโข
ฟ้าเปลี่ยนสีแต่ใจคล้ายเสโล
พรุนรูโตรินหลั่งสร้างลังเล
     หยิบดอกกฤษณาล่วงมาหอม
กลิ่นพะยอมย้อมหลงอนงค์เห
ยอดหญิงเอยเหตุไฉนใจโยเย
ดุจดั่งเปลไกวแกว่งแสร้งอารมณ์
     วันคืนผ่านผันเปลี่ยนเรียนทุกสิ่ง
หวานที่พริ้งหายสลายเหมาะสม
เจ็บทั้งนอกยอกในคล้ายอาจม
สร้างอภิรมย์ในนาหาใครฤา.
     *** แก้วประเสริฐ. ***