ยอมรับเถอะถ้าความจริงสิ่งที่คิด ไม่มีสิทธิ์บิดเบือนคลายสงสัย การกระทำที่ซ้ำซากฉุดลากใจ นั้นเพราะเขาเฝ้ามองใคร...ไม่ใช่เรา จักเจ็บจินต์จนแตกยับกับตัวเธอ จึงหายเพ้อเพรียกหาล้าความเหงา กี่เนิ่นนานความช้ำชะแลเงา จะบรรเทาที่ทุกข์ทนระทมกาย หรือต้องเหงาเศร้าเจ็บเก็บความรัก ที่มันมักง่ายเกินเพลินจนสาย เสียดสีใจจนแสบสันต์พลันวุ่นวาย หรือต้องตายจากกันนั้นจากจร ความรักเอ่ยไยไม่เคยสงสารบ้าง อุราร้างจางสุข...หยุดซุกซ้อน ให้ปวดใจจนดวงแดแน่ขาดรอน จะอ้อนวอนเว้าขอต่อสิ่งใด นี่นะหรือคือเจ้าความรักเอ่ย ไยละเลยเลือนรางว่างเว้นใส่ จนตัวข้าหลั่งน้ำตาหมดอาลัย ความรักไกลใช่วาวหวามดั่งใฝ่ฝัน ถ้ารักแล้วจักต้องทนพิษบาดแผล โดยเดียวดายไร้คนแลแม้เสี้ยวนั้น จะรักต่อไปไยจากลากัน ความรักนั้นของฉัน...ล่วงลาไกล
27 พฤษภาคม 2550 20:29 น. - comment id 702278
เพราะมากๆ
27 พฤษภาคม 2550 22:44 น. - comment id 702295
ความรักก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ... เป็นกำลังใจให้ค่ะ..สักวันคงพบคนที่จริงใจค่ะ..
28 พฤษภาคม 2550 08:19 น. - comment id 702331
เคยบอกลาความรัก..ไม่เคยลาได้จริงๆเลยสักครั้งค่ะ
28 พฤษภาคม 2550 16:42 น. - comment id 702565
คิดมากไปรึเปล่าครับ..ใจเย็นๆครับ ทุกอย่างย่อมมีเหตุจึงเกิดผล...
28 พฤษภาคม 2550 16:42 น. - comment id 702566
สู้ๆๆๆๆโอ้เย้
28 พฤษภาคม 2550 17:23 น. - comment id 702608
ป้าหนอน ขอบคุณค่ะสำหรับคำชมเชย ยินดีที่เข้ามาทักกันนะค่ะ กุหลาบขาว ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีมามอบให้เสมอนะค่ะ หวังว่าวันนั้นคงมาถึงตะวันเช่นกัน เพียงพลิ้ว ตอนนี้ก็ยังทำไม่ได้เช่นกันค่ะ มันคงต้องใช้เวลา เพราะต้องการหยุดทรมานใจตัวเองเสียที อินสวน คิดมากดีกว่าไม่คิดไม่ใช่หรือค่ะ ตะวันคงไม่จำเป็นที่จะรับรู้ความรู้สึกของคนที่ไม่รักกันค่ะ ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะนะค่ะ เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย ถอยแล้วล่ะค่ะพี่เป้ เจ็บเกินจะทานทนไวแล้ว
28 พฤษภาคม 2550 17:42 น. - comment id 702628
เศร้ามัก มากกกกกกกกก
28 พฤษภาคม 2550 18:40 น. - comment id 702670
อัสสุ เศร้า แล้วทำไมถึงหัวเราะได้ล่ะค่ะ
28 พฤษภาคม 2550 19:03 น. - comment id 702678
28 พฤษภาคม 2550 19:14 น. - comment id 702687
ป. ยิ้มจนตาหยีเลยนะค่ะ
28 พฤษภาคม 2550 20:45 น. - comment id 702724
ลาก่อน..ความรักที่ร้าวราน มาฝากลาความรักด้วยจ๊ะ...........
29 พฤษภาคม 2550 05:02 น. - comment id 702849
ความรักหากเมื่อถึงสุดทาง การจากลา อาจจะทำให้เจ็บน้อยลง ดีกว่า ที่จะทนอยู่กับความเจ็บช้ำ ที่ไม่มีวันจบได้นะครับ