ขอหลีกไกลเหมือนตายจาก ไม่เหลือซากความหวังดั่งใจฝัน ลบรอยเก่าทิ้งอดีตให้สิ้นพลัน ถ้ายังหวังคงเจ็บอยู่ไม่รู้คราย หากยังรอลมพัดหวนชวนน่าขัน เจ็บทุกวันยังฝันเฟื่องเรื่องบัดสี ไม่มองตัวของตัวโง่สิ้นดี คุณค่ามีแหลกย่อยยับพับคาใจ จะกรวดน้ำคว่ำขันคนเคยรัก คนที่ทำฉันอกหักยากรักษา ต่อนี้ไปขออโหสิกรรมทำฉันมา ขอชาติหน้าหนีไกลคนใจมาร
19 พฤษภาคม 2550 21:19 น. - comment id 698354
สุดๆเลยอิอิ...
19 พฤษภาคม 2550 21:51 น. - comment id 698369
.....ตัดบัวอย่าเหลือ ยาย เอ๊ย เหลือใย อิอิ ...... .....สวัสดีเจ้าของกลอนด้วยค่ะ สวัสดี คุณแมวน้อยตัวกลมด้วยน๊า
19 พฤษภาคม 2550 21:53 น. - comment id 698370
ดีคะคุณแมวน้อยตัวกลมคะเศษซากแห่งความหลัง
19 พฤษภาคม 2550 21:57 น. - comment id 698372
ดีจ้าฉางน้อย..ไม่ได้ไปไหนเลยฝนตก จะอ้างว่ารถติดก้อม่ายได้..ดันพิมอยู่บนดอย..อิอิ เนี่นแระเค้าว่าเศษซากของความหลังไปไหนม่ายด้ายนั่งคุยกะทุกคนดีกว่าคะ
19 พฤษภาคม 2550 22:54 น. - comment id 698391
ดีค่ะคุณพิมญดา..แวะมาทักทาย..รักมากก็ทุกข์มาก รักน้อยก็ทุกข์น้อย ไม่มีรักก็ไม่มีทุกข์ เฮ้อ **เรื่องรักเป็นเรื่องปวดหัว....เอาใจช่วยนะคะ...
20 พฤษภาคม 2550 06:55 น. - comment id 698483
สวัสดีคะคุณกัญจน ที่ใดมีรักที่นั่นทีทุกข์ขอบคุณที่แวะมาทักทายคะ
20 พฤษภาคม 2550 19:17 น. - comment id 698685
ไม่มีรักก็ไม่มีทุกข์ แต่จะสุขเปล่าไม่รู้...อิอิ...เพราะงั้นคิดซะว่า เพราะมีรักเราถึงได้เรียนรู้ไง
20 พฤษภาคม 2550 20:44 น. - comment id 698697
ดีคะคุณโคลอนนั่นสิคะ..เห้ฯทีต้องบวชชีหนีรักซะแระ..อิอิ