ในคืนเงียบเฉียบเย็นเห็นดาวพร่าง หนาวน้ำค้างกลางดึกใจนึกหวั่น รักมลายหายไปหลายคืนวัน หมดสิ้นกันสัญญาเคยว่าไว้ จะรักเดียวเกี่ยวใจไว้คงมั่น ไม่นานวันความรัก..ถูกผลักไส ที่เราสองต้องแรมร้างเพราะห่างไกล เธอมีใครมาใกล้ชิด..จิตเรรวน สองคนคลอล้อเล่นเห็นสนุก คนหนึ่งทุกข์ร่ำไห้..ใจกำสรวล จึงมองเห็นความเป็นไปในกระบวน หากย้อนทวนเวลาได้..ใคร่รีบทำ จะไม่ขอเจอะเจอเธออีกแล้ว ไม่รู้แกวจึงพาใจให้ถลำ ตัดสวาทบาดใจ..ใยจดจำ เก็บกลืนกล้ำน้ำตาอย่าอาวรณ์ แหงนมองฟ้าคราดาวยังพราวแสง ใจอ่อนแรงเริ่มรับกับสังหรณ์ น้ำค้างพรมลมไหวใจรอนรอน รักที่จรจากไป..ไม่ย้อนคืน ภาพ: ปราณรวี
8 พฤษภาคม 2550 10:10 น. - comment id 692385
แรกพบเจอเธอว่าฉันนั่นแหละใช่ รูปแบบในหัวใจเธอละเมอฝัน เฝ้ามองหามานานผ่านเดือนวัน เมื่อพบกันจึงฝากรักมากไมตรี เธอว่าฉันนั้นพูดเพราะไพเราะหวาน พอเนิ่นนานกลับไม่ใช่ไปเสียนี่ มีคนอื่นพูดหวานหว่านไมตรี ฟังดูดีกว่าฉันทุกวันไป บอกว่าฉันนั้นต้องเชื่อในทุกสิ่ง เธออ้างอิงกล่าวมาอย่าสงสัย แม้บางครั้งสังเกตมีเลศนัย ไม่เชื่อใจก็ต้องเก็บเหน็บความจำ เธอให้ฉันทำเพิกเฉยละเลยไว้ ใครกวนใจอย่าโต้ตอบชอบขันขำ แม้บางคราใจฉันหม่นทนระกำ ต้องซ่อนงำไว้หรือไรใครตอบที ฉันต้องนิ่งเข้าไว้ทำไขสือ เธอไม่ซื่อปันใจให้หมองศรี แค่คำอ้างพูดไปในวจี เพราะอยากมีเพื่อนไว้ได้พูดจา นั่นหรือเพื่อนเตือนใจดูใกล้ชิด แนบสนิทผูกพันเกินหรรษา ทำแอบซ่อนร้อนรนปนระอา เมื่อฉันมารู้เห็นไม่เป็นใจ ฉันเลยหมดอดทนจนเกินกลั้น ระบายมันออกมาหาหวั่นไหว เธอโอนเอนเบนข้างอย่างฉับไว ฉันนี่ไงจิตตกหกคะเมน คิดอะไรไม่เข้าท่า..ทำหน้าซื่อ คนร่ำลือว่าฉันป่วนกวนเห็นเห็น ทั้งสองคนต่างแก้ตัวกลัวลำเค็ญ อ้างว่าเป็นแค่เพื่อนกัน..นั่นยังไง ผลสุดท้ายใครก็เห็นดั่งเช่นฉัน ไม่นานวันออกมารับกลับขานไข รักกันมากยากจะกลับดับความนัย นี่หรือใจของคนยากค้นดู ต้องยอมรับกับความจริงยิ่งกว่าใช่ ฉันหรือใครกันหนาน่าอดสู ปากปราศรัยแต่ใจเชือดเลือดพรั่งพรู ไม่ขออยู่เป็นแบบอย่างต่างใจเธอ ฉันเปรียบแค่คนคล้ายในความคิด ที่เธอชิดติดตามยามพลั้งเผลอ แล้วมองหาใครใหม่ไว้ปรนเปรอ เพราะกว่าเจอ..ฉันมิใช่..ดั่งใจปอง รูป: http://files.myopera.com/ Alicelotus/blog/2430720.jpg
8 พฤษภาคม 2550 11:20 น. - comment id 692391
อันคำชายลวงล่อให้ช้ำเจ็บ อย่าไปเก็บเอาไว้ให้รมณ์เสีย พิษคำลวงล่อใจให้งัวเงีย ลืมมันเสีย..ไม่ต้องแคร์..ไม่จำเป็น
8 พฤษภาคม 2550 11:40 น. - comment id 692394
รักที่จรจากไปไม่ย้อนคืน เสียงสะอื้นกลืนกล้ำจำเก็บไว้ หยาดน้ำตาเปียกหมอนสะท้อนใจ เค้ามีคู่เคียงใหม่ไม่เหลียวมา ใจดวงร้าวยังเฝ้ารอเพื่อต่อหวัง เค้าชิงชังร้างไกลให้ปวดปร่า อดีตรักสลักลงกลางอุรา คงไม่หวนคืนมาให้ชื่นเชย.... สิตา มาร่วมเป็นกำลังใจให้ก้าวเดินไปแม้ดวงใจจะระทม ค่ะ..... บทกลอนไพเราะจังค่ะ พี่ป.ปราณรวี..... ดูแลรักษาสุขภาพมากๆๆด้วยนะคะ ^-^
8 พฤษภาคม 2550 12:08 น. - comment id 692400
เฮฮฮฮฮ.......วันนี้โชคดี ติดอันดับท๊อปเทนแล้วคิกๆๆๆๆ สวัสดีค่ะปรารวีแวะมาทักทายและอ่านกลอนยามเช้าก่อนไปทำงานค่ะ
8 พฤษภาคม 2550 12:10 น. - comment id 692401
รักที่จรจากไปไม่ย้อนกลับ จะไปกลับหันหาเข้าปราศรัย ทำด้วยดีต่อไปกันทำไม หาเอาใหม่ที่ดีดียังมีเยอะ
8 พฤษภาคม 2550 12:33 น. - comment id 692409
เศร้าอีกแล้ว ฝนตกพรำ น้ำตาหยดไหลริน คิดถึง....คนที่ไกลห่าง
8 พฤษภาคม 2550 13:45 น. - comment id 692444
รักที่จรจากไกลไม่หวนกลับ รักลาลับจากไปมองไม่เห็น น้ำตารินรดเราเศร้าเช้าเย็น เขาไม่เห็นเขาไม่รู้....อดสูใจ จำใจเจ็บอาวรณ์จึงอ่อนจิต เจ้ามิ่งมิตรลืมเสียทีจะได้ไหม หยุดคร่ำครวญโหยหาหยุดอาลัย คนอยู่ไกลเป็นห่วง..เจ้าดวงใจ สวัสดีค่ะน้อง ป.ที่รัก สบายดีนะ..อย่าคิดมาก อะไรที่เปลี่ยนไปแล้วยากนักจักได้คืน ใจเราเองก็ไม่แตกต่างค่ะ ถ้าความมั่นคง.. ไม่คงมั่น ใยต้องหวั่นไหวและอาวรณ์เล่า. คิดถึงและห่วงใยน้องเสมอนะคะ
8 พฤษภาคม 2550 13:56 น. - comment id 692452
รักที่จร จากไป ไม่อาจย้อน ไม่อาจจร กลับหวน คืนมาได้ เมื่อไปแล้ว ไปลับ ให้ไกลไกล จะหาใหม่ ให้ดี กว่านี้เอย
8 พฤษภาคม 2550 14:00 น. - comment id 692457
รักไม่ดีๆทิ้งไปเสียสิ้นเรื่องเนอะ ไปตายเอาดาบหน้า คริคริ
8 พฤษภาคม 2550 14:51 น. - comment id 692513
ช่วงนี้แพรวก็น้ำเน่าค่ะเน่าสนิทเลย คิคิ คิดถึงจังเยย กลับบ้านแล้วก้เหงา อยากให้เปิดเทอมเร้วๆจัง แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
8 พฤษภาคม 2550 19:11 น. - comment id 692648
อืมมม ยิ้มครับยิ้ม...รักเก่าทิ้งไปครับ ยิ้มรับความรักที่สดใสครั้งใหม่ครับผม ....
8 พฤษภาคม 2550 21:18 น. - comment id 692677
ขอแนวให้กำลังใจชุดใหญ่สักชุดได้ไหมครับ เดือนกว่าๆมานี่ ใช้สมองด้านจินตนาการมากไปหน่อย ด้านเหตุผลเริ่มฝ่อ สงสัยผมต้องเลิกเล่นแล้วมั้งครับ
8 พฤษภาคม 2550 21:24 น. - comment id 692682
เขียนได้งดงามครับ ใครเขาคิดอย่างไรช่าง เขา แต่เราสบายใจถือว่าใช้ได้ครับ อิอิ แก้วประเสริฐ.
8 พฤษภาคม 2550 21:29 น. - comment id 692685
อ้อลืมบอกภาพหญิงสาวซึ้งครับขอเก็บไว้ นะครับ กลอนงามจังครับ แก้วประเสริฐ.
8 พฤษภาคม 2550 21:43 น. - comment id 692691
อันคำคนวนเวียนหมุนเปลี่ยนไป ไม่ทันไรก็แปรผันทุกวันหนอ ตลกเล่นเป็นไปด้วยใจคอ ไม่รู้พอเพียงนับกับสัญญา สวัสดีค่ะคุณรัสสะตะ..จริงๆ ด้วยเนาะ ไม่ต้องแคร์ ขว้างทิ้งไป...งิงิ..ขอบคุณ มากค่ะที่แวะมาทักทายกัน
8 พฤษภาคม 2550 22:16 น. - comment id 692700
จากไปแล้วไปลับไม่กลับมา เสียน้ำตาโศกศัลย์ทุกวันหนอ โอ้กระไรใจคนทุกข์ทนรอ ไม่ร้องขอรักคืน..เพราะขื่นใจ ดีจ้าสิตา..ก็กำลังจะแห้ง จะหายแล้วล่ะจ้ะ กลายเป็นว่าตอนนี้มี"คน"มาก่อกวนลม ให้เริ่มกรุ่นๆ อีกล่ะ..อิอิ..ว่าจะเลิกแล้วเชียว เลยยังหยุดไม่ได้..งิงิ
8 พฤษภาคม 2550 22:16 น. - comment id 692701
ดีจ้าฝน..ดีใจด้วยนะจ๊ะที่มาทันเวลาติดหนึ่งในสิบ ทำงานมีความสุขทั้งวันนะคะ
8 พฤษภาคม 2550 22:23 น. - comment id 692703
รักที่จรรอนร้างไปห่างแล้ว หมดวี่แววหวนกลับมาจับต้อง หยุดทุกอย่างเอาไว้ใจประคอง เพียงจ้องมองทางข้างหน้า..อย่าหันคืน ขอบคุณมากค่ะคุณลุงนิธิ..ป.ว่าจะหยุดแล้วเชียวค่ะ หุหุ
8 พฤษภาคม 2550 22:24 น. - comment id 692704
ทุเลาลงเยอะแล้วค่ะพี่ไรไก่..ยกเว้นมีคนมากวนใจ นี่ซิคะ จากเศร้าเลยกลายเป็นเดือดขึ้นมาอีก..เดี๋ยว สวยๆๆๆ..งิงิ
8 พฤษภาคม 2550 22:39 น. - comment id 692716
กลอนเก่าน่ะค่ะพี่ครูพิม ตอนแรก ป.ว่าจะเอากลอน ใหม่ๆ ที่ ป.แต่งมาลงสักระยะ แล้วเอากลอนที่ค้างอยู่ มาสลับลงภายหลัง..แต่แหมมันน่า...จริงๆ ค่ะ เลย เอามาลงเล่นซะตอนนี้เลยให้สะใจไป จะได้หมดๆ ไป ซะทีจริงๆ น่ะค่ะ รร. เปิดแล้วใช่ไหมคะ พี่ครูพิมคงยุ่ง แล้วล่ะค่ะต้นๆ เทอม สู้สู้ นะคะ
8 พฤษภาคม 2550 22:40 น. - comment id 692718
หยุดเรื่องรักหนักอุราให้ล้าจิต ไม่ต้องคิดถึงอีกหลีกหนีหาย ลบอดีตติดตาเพราะล้ากาย หมดแรงใจเสาะหามาต่อเติม แงแง..หยุดแล้วค่ะคุณสิริน ไม่ต้องมีน่าจะอยู่ดี มีความสุขมากกว่าเนาะๆๆ..
8 พฤษภาคม 2550 22:46 น. - comment id 692726
อิอิ..ตะวันฯ ถึงไปตายเลยเหรอ..ยังค่ะยัง ป.ยังต้องอยู่ อีกนาน..อิอิ..แต่ขว้างทิ้งน่ะขว้างแน่ค่ะ..อันนี้เป็นกลอน เก่าแล้วค่ะ พยายามเอามาลงให้หมด
8 พฤษภาคม 2550 22:47 น. - comment id 692728
โอ่ๆๆๆเพียงแพรว...อย่าร้องๆๆ น้ำยิ่งกำลังไหลบ่า อิอิ...ไม่เป็นไรเนาะ..เศร้าก็ระบายมันออกไปใน หนทางที่เราทำได้ อย่าเก็บไว้ให้หนักอก จะยิ่งเป็น การทับถมใจให้ล้ามากขึ้น..เปิดเทอมอาจรู้สึกดีขึ้น เพราะมีอะไรทำ มีเพื่อนมากมายห้อมล้อม คงช่วย ให้หายเหงาได้มากเนาะ สู สู้ จ้าา
8 พฤษภาคม 2550 23:50 น. - comment id 692748
ขอบคุณค่ะเฌอมาลย์ (ที่ยังชอบแนวนี้..อิอิ) ป.กลัวผู้ชมเลี่ยนจะแย่แล้วค่ะ แต่เสียดายกลอน น่ะค่ะ เลยเอามาลงแกล้งคนเล่น..งิงิ
8 พฤษภาคม 2550 23:52 น. - comment id 692750
จ้าฟ้าลั่น...ทิ้งน่ะทิ้งแน่แล้วค่ะ แต่ยิ้มนี่ซิ ยังยิ้มไม่ออก เลยค่ะ (เพิ่งตื่น ยังมะด้ายแปรงฟัน)..งิงิงิ..
8 พฤษภาคม 2550 23:54 น. - comment id 692753
5555555 คุณฤทธิ์...แหมมมม เปรียบซะ โอเคค่ะ ก็ป.เสียดาย เอาเป็นว่าอันต่อไปเป็น กำลังใจต่อละกันนะคะ...55555555 ยังขำ ไม่หาย ..โปรดคอยติดตามชมนะคะ..งิงิงิงิ
8 พฤษภาคม 2550 23:55 น. - comment id 692755
ด้วยความยินดีค่ะคุณลุงแก้วประเสริฐ ป.ใส่ลิ้งค์ ไว้ด้วยนะคะด้านล่าง ส่วนรูปดอกไม้ทั้งหมดนี่ ป.ถ่ายเองค่ะ ช่วงนี้รอบๆ บ้านดอกไม้กำลังบานค่ะ อิอิ
9 พฤษภาคม 2550 01:49 น. - comment id 692792
รักที่จรจากไปไม่ย้อนคืน ให้ใจฝืนหม่นหมองเฝ้าร้องร่ำ ว่าเธอนั้นจากลาพาระกำ ทำฉันช้ำน้ำตาด้วยอาลัย กลอนเศร้าจัง แต่ก็เพราะนะค่ะ ภาพก็สวย
9 พฤษภาคม 2550 02:54 น. - comment id 692799
ขอบคุณค่ะผู้หญิงไร้เงาที่ชอบกลอน..สะอื้นๆๆ มันเน่ามากจนเพื่อนเบื่อกันแล้วน่ะค่ะ ทนๆๆๆ อีกหน่อยนะคะ..
10 พฤษภาคม 2550 01:23 น. - comment id 693364
ยืนมองฟ้า..ขมขื่นคืนดาวเด่น ดาวยังเป็น..ดวงเก่าไม่เศร้าหมอง แต่ตัวเราชอกช้ำน้ำตานอง เฝ้ายืนมองดาวอยู่ไร้คู่ใจ เคยมีเธอมองดาวคราวก่อนเก่า คืนนี้เศร้ากมลสุดหม่นไหม้ เธอทอดทิ้งฉันนี้หลีกลี้ไกล จึงร่ำไห้กับดาวคราวร้าวราญ
14 พฤษภาคม 2550 00:08 น. - comment id 695172
เพราะฟ้าครึ้มเมฆบังแสงดาวเด่น จึงหนาวเย็นเข็ญใจไม่สุขศรี ทั้งแสงจันทร์อันอำไพก็ไม่มี เศร้าฤดีใจมืดดับกับฟ้าเอย สวัสดีค่ะคุณ ritided แอบมาเยี่ยมหลังบ้าน เลยมา ตอบช้าเลยค่ะ..อิอิ
16 พฤษภาคม 2550 03:55 น. - comment id 696368
ไม้เมือง
16 พฤษภาคม 2550 04:14 น. - comment id 696370
18 ตุลาคม 2552 21:44 น. - comment id 1053010
อย่าเศร้านักเลยน้องเอ๋ย..... โลกนี้ไม่ได้มีเขาคนเดียว พี่เคยเจอแบบนี้ มาแล้ว ทุกวันนี้...พี่มีเพียงอะไรก็ได้ ที่ทำให้ พี่เมาได้ทุกวัน ...