หอบใจเมือบ้าน

ยังเยาว์

ได้ปีหนึ่งแล้วน้อพ่อกับแม่
บ่ได้แหว่ยามบ้านเพราะงานหลาย
สู้กัดถีบกองงานบ่ย่านตาย
ฮอดมื้อบ่ายคืนหน้าหาบ้านเฮา
คิดฮอดแฮงปานใด๋ใจแห่งสู้
ทนฝืนอยู่ฮ้อยยามกอดความเหงา
ยากลำบากเจ็บจนก็ทนเอา
ทุกข์ปัดเป่าด้วยน้ำตามื้อล้าใจ
เฮ็ดงานหนักหวังเงินถงส่งเมือบ้าน
เงินสั่งงานค่าต่ำต้องทำไหว
เบี้ยจ่ายน้อยงานล้นลูกจนใจ
สู่ต่อไปคาถาฆ่าเจ็บจน
ความทุกข์ยากเมื่อเด็กมันเช็คสั่ง
ให้วาดหวังต่อไปแม้ไกลผล
กตัญญูเป็นทุนคุณค่าคน
ใจอดทนท้ามันอย่าหวั่นเกรง
บ่มีไผตายย่อนดู๋ต้องสู้ต่อ
ปล่อยทุกข์ท้อปลดปมที่ข่มเหง
ตั้งมั่นต่อสู้ไปใจนักเลง
ขานบทเพลงพร้อมรุกปลุกกำลัง
มันต้องมีสักมื้อคือเฮาวาด
ใจบ่ขาดเหลือลมคงสมหวัง
คุณพ่อแม่คุ้มใจให้พลัง
สิต่อหวังคืนงานในลานกรุง
เขียน: มื้อเมือบ้าน (ปีกลาย)... ๑๒ พฤษภาคม ๒๕๔๙
แก้ไข: คืนลานกรุง...๒ พฤษภาคม ๒๕๕๐
.......................................
คำศัพท์:
แหว่ = แวะ
ยาม = เยี่ยม
ย่าน = หวาดกลัว
ฮอด = ถึง 
แฮง = มาก
ปานใด๋ = เท่าใด
(คิดฮอดแฮงปานใด๋ใจแห่งสู้ = ยิ่งคิดถึงมากยิ่งมีกำลังใจ)
ฮ้อย = จำนวนหนึ่งร้อย
ไผ = ใคร
ดู๋ = ขยันขันแข็ง
มื้อ = วัน
เฮ็ด = ทำ
ถง = ถุง (เงินถง = เงินจำนวนมาก, เงินก้อน)
เมือ = กลับ