ท้องทะเลสีครามยามมองเห็น เคยลงเล่นหยอกกันวันฟ้าใส หาดทรายสวยฟ้ากว้างหนทางไกล แสนเสียดายไม่ได้อยู่ใกล้กัน ทะเลสวยเพียงใดใจยิ่งเศร้า ซ่อนความเหงาหลบไว้ได้แต่ฝัน ทิ้งความหลังเหน็บหนาวร้าวชีวัน ตัวเริ่มสั่นน้ำใสไหลออกตา มองทะเลครั้งใดใจเงียบเหงา ไร้แม้เงาเขาไม่กลับมาหา อยากจะทิ้งร่างไร้ไม่นำพา เหลือวิญญาณทะเลพัดซัดไปไกล
23 เมษายน 2550 04:17 น. - comment id 507155
ทะเลนะไม่น่ากลัวเท่าคนนะกระต่ายน้อย
22 เมษายน 2550 17:47 น. - comment id 685976
อ่านแล้วเศร้าดีแท้ ชีวิตจริงคงไม่เป็นเช่นนี้นะครับ
22 เมษายน 2550 18:42 น. - comment id 685984
เรื่องมันเศร้า....
22 เมษายน 2550 20:33 น. - comment id 686004
อย่ามองทะเลมากมันเหงา ลองวิ่งริมหาดสักวันละ 20 กิโล แล้ววิดพื้นวันละ100 จะช่วยรักษาโรคเหงาได้หายขาด...ไม่เชื่อลองดูซิคร้าบ
22 เมษายน 2550 21:40 น. - comment id 686035
เอ ทำไมน๊า ช่วงนี้มีคนบ่นคิดถึงแต่ทะเล ทะเล(ไร้คลื่น) อิอิ ชอบทะเล ชอบอ่านบทกลอนที่เกี่ยวกะทะเล ทะเล(ไร้คลื่น)หรือเปล่าคะ
22 เมษายน 2550 22:02 น. - comment id 686073
ทะเลเห่ระทมห่มคลื่นคราง คนอ้างว้างหนาวเหน็บเจ็บเสียขวัญ ก่นกำสรวลหวนโหยไห้ไม่เว้นวัน นิจนิรันดร์ซานซมขมขื่นใจ.