นิธิรำพึงภาค๒

หยาดฝนหล่นปนน้ำตาที่มาร่วง
ช้ำเจ็บทรวงเรื่องอันใดใจเศร้าหมอง
ประสบเคราะห์กรรมทุกข์เศร้าน้ำตานอง
จะเรียกร้องความเป็นธรรมจากที่ไหน
๒๑มีนาคม ๒๕๔๘
อดทนรอเหมือนจักจั่นรอวันโผล่
ค่อยค่อยโตทีละนิดอย่าคิดโหม
กำหนดทิศคิดรอบคอบก่อนนะโยม
จึงไม่ล้มจมละลายสลายกับดิน
๒๒มีนาคม๒๕๔๘
รัศมีเรืองรองส่องไกลทั่ว
ที่มืดมัวได้สว่างกระจ่างเห็น
ที่เคยปล่อยวางทุกอย่างก็ร่มเย็น
เหลือยกเว้นบัวใต้น้ำดำดิ่งจม
๒๒มีนาคม๒๕๔๘
อย่ามัวนั่งกินบุญเก่าเปล่าประโยชน์
จะรุ่งโรจน์อย่างไรถ้าไม่หา
บุญเสบียงสะสมพูนเพิ่มมา
เพื่อวันหน้าผาสุกตลอดไป
๒๓มีนาคม๒๕๔๘
ถ้าผิดแล้วรู้ผิดคิดทำชอบ
ทำดีตอบมอบให้ความดีสนอง
หมั่นแก้ไขในที่ผิดคิดตรึกตรอง
ไม่ต้องหมองใจหม่นทนไปอีก
๒๓มีนาคม๒๕๔๘
คนจนยากตากหน้ามาขายของ
คนรวยร้องจ้องไล่ไม่ให้ขาย
คนจนแย่ไม่ยอมแพ้แม้ตัวตาย
ไม่ให้ขายแล้วจะให้ทำยังไง
๒๘มีนาคม๒๕๔๘
คนรวยร้องก้องว่าอย่าบังตึก
อุตส่าห์นึกสร้างขึ้นมาสง่าสวย
มาวางตั้งของเกะกะดูแล้วซวย
โปรดจงช่วยย้ายของที่มาบัง
๒๘มีนาคม๒๕๔๘
ลึกลงไปใต้พระปรางค์วางเรียงรอบ
ข้างในกรอบห้องเหลี่ยมกรุทะลุหิน
ทองของสูงรุ้งประกายฉายลงดิน
รอวันดิ้นกว่าจะโผล่อีกนานโข
๕เมษายน๒๕๔๘
บรรยากาศซึมเศร้าเหงาคิดถึง
ยังสุดซึ้งถึงพระคุณอันช่วยเหลือ
ที่เคยช่วยเกื้อหนุนช่วยจุนเจือ
บัดนี้เหลือเพียงฝันยามนึกถึง
๕เมษายน๒๕๔๘
ยังโหยหาอิสระกระทั่งหลับ
ถูกบังคับโดยสังคมจมท่วมหนา
อิสรภาพที่ยังเหลือสมสร้างมา
มันเหนื่อยล้าหายหดแทบไม่เหลือ
๗เมษายน๒๕๔๘
เป็นพระเมืองเรื่องวุ่นคุ้นคุ้นนัก
เรื่องหลักหลักมักไม่พ้นชอบด้นหา
เกียรติประวัติอัตตาตูเจ้ากูนา
วันวันหาได้สืบค้นด้นหาธรรม
๑๑เมษายน๒๕๔๘
เป็นพระป่ามุ่งด้นหาธรรมชาติ
ช่วยประกาศสัจจธรรมคำพุทธสอน
หลุดอบายคลายทุกข์หยุดนิวรณ์
ยึดคำสอนผ่อนคลายทุกข์สุขสำรวม
๒๐เมษายน๒๕๔๘
หยาดเหงื่อหยดกี่หยาดไม่อาจหยุด
เป็นชาวพุทธที่ดีมีอัธยาศัย
ตั้งที่หวังมรรคและผลค้นกันไป
รู้อภัยรู้ดีชอบตอบแทนคุณ
๒๒เมษายน๒๕๔๘
ยืนขายของริมถนนบนฟุตบาท
มั่นประกาศเจตนาอย่าสงสัย
หมั่นสวดมนต์เข้าวัดจัดจิตใจ
นานนานไปใจสงบพบดวงธรรม
๒๒เมษายน๒๕๔๘
ถึงวันนี้ยังมีเหลือเผื่อไว้อยู่
คือทนสู้อยู่ให้รอดตลอดปัญหา
มั่นในศีลพิสุทธิ์หยุดอวิชชา
รู้รักษาตัวรอดให้ปลอดภัย
๒๒เมษายน๒๕๔๘
สานรวมใจไทยไว้สมัครสมาน
ถิ่นกันดารเพียงไหนทรงไปถึง
บารมีพระองค์เปี่ยมล้นสุดคะนึง
ชนซาบซึ้งพระกรุณาพระบารมี
๒๕เมษายน๒๕๔๘
ขอไหว้วอนเทวดาโปรดมาช่วย
จวนจะม้วยหมดแล้วสิ้นวงศา
ขอพรเทพโปรดจงฉุดช่วยชีวา
ได้รักษาตัวรอดตลอดไป
๒๖เมษายน๒๕๔๘
จรรโลงพระศาสนาอย่าได้หยุด
เป็นชาวพุทธสุดเลิศประเสริฐศรี
ตั้งความเพียรเรียนให้รู้สิ่งดีดี
ต่อแต่นี้ตั้งใจรู้สติครอง
๒๖เมษายน๒๕๔๘
ต่อไปนี้ตั้งใจสู้เพื่ออยู่ต่อ
ไม่ย่อท้อต่อลำบากมากขวากหนาม
สำรวมจิตคิดต่อขอทำตาม
พยายามทำแต่ดีมีสุขใจ
๒๖เมษายน๒๕๔๘
ตั้งใจมั่นหมั่นทำดีมีศีลสัตย์
เพียรขจัดความโลภและโกรธหลง
อวิชชาทิ้งให้ไกลใจซื่อตรง
บุญเสริมส่งคงรักษาตัวรอดได้
๒๖เมษายน๒๕๔๘
แสงเรืองรองส่องลงมาตรงหน้านั่น
บ่งบอกวันเวลาฟ้าเริ่มใส
ค่อยตรองตรึกนึกวิธีแก้กันไป
ความตั้งใจในวันนี้คือแก้ไข
๒๐พฤษภาคม๒๕๔๘
ความวุ่นวายวันนี้ยังมีต่อ
อย่าเพิ่งท้อถอดใจแม้ยากแสน
ค่อยแก้ไขปัดเป่าเข้าทดแทน
ติดตามแผนกลยุทธ์ขุดให้ถึง
๒๖พฤษภาคม๒๕๔๘
จากวันนั้นถึงวันนี้หกปีกว่า
ก่อนจะมารู้คำสั่งยังสงสัย
ธรณีสาปสิ้นสุดหยุดหายใจ
ที่ทำไปใช่ไม่รู้ก้มหน้ารับ
๒ มิถุนายน ๒๕๔๘