นิธิรำพึง ภาค๑
nidhi
ลมเรื่อยเรื่อยเฉื่อยฉิวต้องผิวเนื้อ
จากทางเหนือพัดผ่านม่านไหวไหว
บ่งบอกว่าหน้าหนาวนี้ยังไกล
เธออยู่ไหนเวลานี้พี่อยากรู้
๘ธันวาคม๒๕๔๗
สู้ต่อไปด้วยใจมั่นอย่าหวั่นไหว
หมั่นฝึกใจให้ตรงฝ่าพงหนาม
สู้อุปสรรคขจัดสิ้นด้วยพยายาม
อย่าเกรงขามพยายามต่ออย่ารออะไร
๑๓ธันวาคม๒๕๔๗
เรื่องที่หวังตั้งใจไว้อย่าไปเลิก
ถึงชื่อเกริกสูญสลายละลายหลอม
จิตตั้งมั่นเลิกหวั่นไหวใจอย่ายอม
จงเตรียมพร้อมไว้ต่อสู้กู้ฐานะ
๑๓ธันวาคม๒๕๔๗
จวนจะสิ้นปีเก่าเฝ้ารอใหม่
จัดเตรียมใจอย่าไปรอข้อที่ฝัน
เก็บบันทึกข้อผิดพลาดแต่ละวัน
แล้วจงหมั่นตรองตรึกนึกแก้ไข
๑๓ธันวาคม๒๕๔๗
จากวันนั้นถึงวันนี้หกปีกว่า
ก่อนจะมาถึงจุดที่หักเห
ผ่านงานหนักทุกวันอย่างทุ่มเท
เพื่อจะเหหนทางสร้างชีวิต
ทุกทุกวันตื่นแต่เช้าออกจากบ้าน
เริ่มทำงานสานที่ก่อขอแก้ไข
ทุกวันนี้ปรี่ล้นกำลังใจ
ค่อยทำไปปัญหาร้ายคงกลายดี
๑๔ธันวาคม๒๕๔๗
แม้นมืดหนาวราวถูกขังอยู่ใต้โลก
อย่าไปโศกเศร้าอยู่สู้แก้ไข
ลบอดีตมัวหม่นขว้างทิ้งไป
เพียรตั้งใจหยัดสู้กู้ฐานะ
๑๔ธันวาคม๒๕๔๗
แสงแดดอุ่นส่องทั่วสลัวหาย
ลมพัดคลายหายกลุ้มที่รุมสุม
แสงแดดส่องวาววับจับทุกมุม
สลัวคลุมก็หายคลายจากมืด
๑๖ธันวาคม๒๕๔๗
แสงทองสาดส่องลงมาฟ้าสวยสด
ช่างงามงดจับตานภาสวย
สายลมอุ่นพัดมาพาระรวย
ดอกไม้สวยร่วมด้วยช่วยส่งกลิ่น
๑๗ธันวาคม๒๕๔๗
ปีสองพันห้าร้อยสี่สิบแปด
ให้จงแวดด้วยสุขทุกข์อย่าเห็น
ให้รื่นรมย์มีสติอย่างควรเป็น
โรคขุกเข็ญมอดมลายอย่ากรายใกล้
๑๗ธันวาคม๒๕๔๗
สวัสดีปีระกาให้สร่างโศก
สมบูรณ์โชคโรคไม่มีดีอย่างหวัง
ใจเปี่ยมสุขชีพสดใสไม่ผุพัง
ทุกสิ่งหวังดีดีจงสำเร็จ
๒๐ธันวาคม๒๕๔๗
ให้มีสุขสวัสดีมั่งมีโชค
ที่เคยโศกโรครุมเร้าเศร้าทุกข์หมอง
ให้ปราศโศกสิ้นโรคร้ายอย่างใจปอง
ที่เคยหมองให้คลายหมดปรากฏนาน
๒๐ธันวาคม๒๕๔๗
เย็นลมหนาวพัดโบกโบยโชยมาแล้ว
ยังยินแว่วแผ่วแผ่วแจ้วแจ้วเสียง
สกุณาผกผินบินเคียงเรียง
ขอเธอเคียงอยู่ใกล้ใจคงสุข
๒๑ธันวาคม๒๕๔๗
ถึงจนยากลำบากสักเพียงไหน
ถ้าหากใจยังมั่นหมั่นขยัน
พากเพียรสู้ทนไปคงสักวัน
ตั้งใจนั้นฝันบรรเจิดเกิดขึ้นจริง
๒๒ ธันวาคม๒๕๔๗