(คิดจะ)เขียนกวีเลี้ยงชีพตีบและตื้อ คนไม่ซื้อไม่อ่านต่อสานฝัน ล้มโครงการเขียนขายละลายพลัน ความเชื่อมั่นลดน้อยถอยลาไกล จึงต้องเขียนบทกวีที่เรารัก ด้วยตระหนักความจริงอันยิ่งใหญ่ ยังต้องกินต้องอยู่สู้กันไป เว้นวรรคไว้เขียนยามว่างอย่างมืดมัว เหมือนเขียนเพื่ออ่านกันเองแม้เก่งกาจ น่าอนาถวงวรรณฝันสลัว กวีเถื่อนอหังการหวั่นและกลัว ยังระรัวไหวสะทกอกสะเทือน คิดเขียนเองพิมพ์ขายหมายเผยแพร่ ก็ได้แต่ยิ้มแหยแหยแย่แล้วเพื่อน ได้คำตอบกับใจไม่ต้องเตือน (เป็น)กวีเถื่อนไร้เงา(หัว)ก้าวต่อไป
10 เมษายน 2550 04:43 น. - comment id 682011
แม้บางสิ่งมิได้เป็นดั่งความฝัน อย่างเพิ่งพลันท้อทดหมดแรงหนอ สานต่อไปแม้ยังไม่ได้เพียงพอ อย่างน้อยขอให้ได้ทำสิ่งตามใจ อย่าท้อนะคะ..อย่างน้อยก็ได้ทำในสิ่ง ที่เรารักนะคะ..สู้ สู้ ค่ะ
10 เมษายน 2550 15:25 น. - comment id 682109
แค่เพียงคิดจะเขียนก็เวียนหัว มันครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนเป็นไข้ แค่เพียงจรดปากกาวางลงไป คิดไม่ออกเขียนไม่ได้อย่างใจคิด จึงสำเหนียกพึงรู้ตัวดีว่า อย่าคิดหาเงินทองมากองติด จะหาเงินมาบำเรอเลี้ยงชีวิต เจ้าเลิกคิดได้แล้วแม่แก้วกวี .. แค่คิดจะเขียนให้สนุกไปวันๆ ยังแย่เลยค่ะ ขืนจะเขียนเอาเงิน .. สงกะสัยไปไม่รอด ..
10 เมษายน 2550 15:47 น. - comment id 682127
เขียนด้วย
10 เมษายน 2550 16:36 น. - comment id 682148
หวัดดีจ้าคุณมารแมงมุม...... มันเป็นสิทธิ์และอิสระเสรีของแต่ละคนในการจะเขียนอ่ะจ้า....ก็มีบ้างที่อาจคิดว่างานเขียนของเรานั้นยังไม่ดีพอ สำหรับใครๆๆๆ แต่มันก็ออกมาจากใจเรานี่เนอะๆๆๆ...... จะเขียนต่อไปเช่นกัน เขียนต่อไปกันเถอะนะ
10 เมษายน 2550 16:44 น. - comment id 682155
ยอดเยี่ยมไปเลยครับ คุณมารแมงมุม.....