ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

30 มีนาคม 2550 22:00 น. - comment id 678697

สวัสดีครับคุณอัลมิตรา

ช่วงที่ความคิดอันคมมันวาบขึ้น
ผมต้องรีบวิ่งกลับมาที่โต๊ะเขียนหนังสือ
เท่าที่จำได้อย่างบทที่ว่าด้วยการต่อสู้ตามลำพังนั้น  ผมวิ่งจากกลางทุ่งนามาเลย เพื่อจดไว้กลัวลืม  ไม่ได้ตั้งใจจะเขียนเรื่องอะไรหรอก
แต่ตอนนั้นติดตามการแข่งเทนนิสของภราดร
คำหนึ่งมันฉุกขึ้นมาเลยคือ

เซียนทั้งมวลล้วนต่อสู้โดยลำพังทั้งนั้น

ผมเห็นด้วยกับลุงอ่ำครับในเรื่องนั้น
ว่านักเขียนควรมีกระดาษ ดินสอหรือปากกาพกไว้ในกระเป๋า หยิบเขียนได้ทันที ดังชาวยุทธมีกระบี่อยู่เคียงตน

ผมอ่านที่คุณอัลมิตราเขียนทีไรผมได้ยิ้มทุกที
มีความสุขจังครับที่ได้คุยด้วย

ขอบคุณมากครับ

อัลมิตรา

30 มีนาคม 2550 21:50 น. - comment id 678700

ตะก่อน อัลมิตราก็ไม่เข้าใจว่า
ทำไมคุณพ่ออาริตา ถึงให้อัลมิตราจด ๆ เขียน ๆ

อาจเป็นเพราะว่า อัลมิตรามักเขียนกลอนทิ้งขว้าง
บางทีเขียนแค่บท บางทีเขียนแค่วรรค 
แล้วก็เหมือนคนสมาธิสั้น อารมณ์ไม่ได้จดจ่อ
หันไปสนใจอย่างอื่น หรือไม่ก็เขียนอีกเรื่อง คิดอีกเรืองแทน

อัลมิตราไม่รู้หรอกว่า ..ตอนนั้นท่านคิดอะไรอยู่
และถึงอย่างไร ตอนนี้อัลมิตราก็ยังไม่รู้อยู่ดี 

ไม่รู้ว่าจะเหมือนกับกรณีที่ลุงอ่ำเคยบ่นให้ได้ยินว่า
เป็นนักเขียนประสาอะไร ไม่พกกระดาษกับดินสอไว้ใกล้ตัว

โธ่ .. อัลมิตราเนี่ยนะ เป็น ..
อัลมิตรายังไม่ทันได้พูดอีกประโยค ลุงอ่ำก็ .. เขกหัวเอาซะแล้ว

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

31 มีนาคม 2550 12:21 น. - comment id 678775

กุหลาบขาว

31 มีนาคม 2550 12:38 น. - comment id 678780

แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ..มีคติดีมากค่ะ..

แทนคุณแทนไท

31 มีนาคม 2550 14:51 น. - comment id 678824

ผมแวะมา สวัสดี...

สวัสดีครับคุณ

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

31 มีนาคม 2550 16:13 น. - comment id 678843

สวัสดีครับคุณเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย 
คุณกุหลาบขาวและคุณแทนคุณแทนไท
ขอบคุณที่เข้ามาทัยทายกันครับ