..๏ หากเจ้ามิกระจ่างในบางสิ่ง จนหยุดนิ่งมิกล้าค้นหาผล คิดขีดเขียนร่ายถ้อยพลอยอับจน เพราะกลอนกลถูกคนด้นวิจารณ์ เขาขีดกรอบครอบกักนัยอักษร แล้วผลักย้อนรุนแรงดุจแปลงสาส์น ทุกวลีต้องหวานอ่อนเหมือนก่อนกาล เหมือนประหารจินตนาค่า(ฆ่า)นิพนธ์ ในส่วนเสี้ยวความคิดจริตมนุษย์ จักยื้อยุดฉุดรั้งกี่ครั้งหน? หากทุกครั้งที่กานท์จารจากกมล ปราศซึ่งคนรับรู้กู่เข้าใจ เจ้าบอกเจ้าเขียนไปเหมือนไร้ค่า จนปวดร้าวอุรากว่าไหนไหน เจ้าจักยิ่งทุกข์ทรมาเกินกว่าใคร เมื่อหัวใจเจ้าย่ำแย่เพราะแพ้มัน๚ะ๛
26 มีนาคม 2550 14:45 น. - comment id 676677
เขียนถึงใครน๊อ.... ขอเป็นกำลังใจช่วยค่ะ..เขียนไปเถอะค่ะ.. ต่างคนต่างจิตใจบทกวีไม่มีวันตายค่ะ..
26 มีนาคม 2550 15:16 น. - comment id 676694
26 มีนาคม 2550 16:55 น. - comment id 676735
อ่านแล้วได้แรงใจมากเลยครับ..
26 มีนาคม 2550 17:47 น. - comment id 676761
ใครยอมยกธง เหรอ.. :)
26 มีนาคม 2550 22:28 น. - comment id 676852
อย่า......ยอมแพ้..........
27 มีนาคม 2550 09:34 น. - comment id 676930
ถ้าไม่ถอดใจ เราก็จะไม่แพ้แน่นอนค่ะ ชีวิตต้องดำเนินต่อไปค่ะ
27 มีนาคม 2550 10:25 น. - comment id 676951
ฟามลับยังคงเป็นฟามลับ แวะมาแอ่วเน้อ อากาศยังขมุขมัวเนาะ
27 มีนาคม 2550 13:03 น. - comment id 677024
เขียนเท่าที่ใจอยากเขียน ใยพากเพียรเขียนเพื่อใครแม้ร้อยหน เขาไม่ซึ้งตราตรึงคิดพิกล จึงสับสนพ่ายแพ้แก้อย่างไร
27 มีนาคม 2550 14:59 น. - comment id 677076
@...คุณกุหลาบขาว...เขียนถึงคนของใจให้เขารู้ เรายังอยู่เคียงข้างมิห่างหาย ยังห่วงหาอาทรมิคลอนคลาย เพียรมั่นหมายมอบหวังกำลังใจ @...คุณปราณรวี..ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทายกันครับ @...คุณร่มสัก...ขอบคุณมากครับผม @...ป้ากุ้งฯ..อริสมันต์มั้ง..เห็นร้องเพลง..ยอมยกธงอะ..ป้าซำบายดีนะ @...คุณสิริน...เขาไม่ยอมแน่นอนครับผม..ผมเชื่ออย่างนั้น @...เฌอมาลย์...อย่าถอดตับไตไส้พุงมาด้วยนะ..ไม่งั้นคงได้วิ่งกับป่าราบ..อิอิ..แซวนะ..ขอบคุณมากครับที่แวะมาครับ @...คุณไรไก่...อากาศร้อนด้วยอะ.. @...คุณชมพูภูคา...ขอบคุณมากครับที่แวะมาครับผม
27 มีนาคม 2550 15:36 น. - comment id 677108
ครับ...แวะมาชมผลงานครับ.. รูปหล่อพอๆกับคุญบุญนำเลยนะเนี่ย
30 มีนาคม 2550 12:41 น. - comment id 678391
พระยาครุฑเอยจิตมนุษย์นี้ไซร้ยากแท้ หยั่งถึงซึ่งกาลเวลาแห่งกิเลสมันเฉทดั่งจอกแหน ปิดกั้นน้ำเสียสิ้นแหละ หากเป็นมนุษย์ยากจะฉุด สู่น้ำใจแหละท่าน แก้วประเสริฐ.