กลับบ้าน
ร่มสัก
กรุ่นกลิ่นดินถิ่นท้องนาคราหน้าแล้ง
ดวงตะวันสีแดงที่หลังเขา
เห็นรวงข้าวสีเหลืองพราวที่นาเรา
ภาพเก่าเก่าย้อนนึกตรึกตรึงทรวง
อยู่เมืองกรุงยุ่งยากลำบากแท้
คิดถึงแม่ที่เฝ้าคอยห่วงหวง
อยากหอบเอาหัวใจไปทั้งดวง
หนีคนลวงกลับบ้านนาคราช้ำใจ
คิดถึงหลังกองฟางที่ว่างเปล่า
เคยได้นั่งกินข้าวร่วมวงใหญ่
น้ำตาคลอครานึกมาครั้งใด
อิ่มท้องไม่อิ่มใจให้เศร้าตรม
อยากไปนั่งผิงไฟให้หายหนาว
หนีเรื่องราวอื่นอื่นที่ขื่นขม
ฝากคำถ้อยร้อยพร่ำตามสายลม
พัดพร่างพรมกระซิบบอกให้คนไกล
สงกรานต์นี้ลูกจะกลับไปรับรัก
นอนหนุนตักผ่อนพักจนหลับใหล
พักงาน พักกาย พักหัวใจ
ที่อ่อนล้าเกินไปเกินทนทาน
กลับไปหาไออุ่นละมุนอ่อน
กลับไปอ้อนด้วยคำที่พร่ำหวาน
กลับไปอิงแนบข้างอย่างวันวาน
กลับไปบ้านที่จากนานด้วยดวงใจ...