มนุษย์เรา เกิดมา ต่างมีหวัง หวังทุกสิ่ง หวังทุกอย่าง หวังทุกหน หวังอยู่ดี มีสุข กันทุกคน ในกมล ไม่ว่าง หวังเรื่อยมา เดี๋ยวหวังนั่น หวังนี่ ไม่มีหยุด จิตมนุษย์ ไม่เคยพอ เพราะตัณหา ดังเกลียวคลื่น ซัดฝั่ง ไม่สร่างซา ไม่เคยล้า ไม่เคยผ่อน อ่อนแรงลง สำหรับฉัน มีมากหลาย สิ่งให้หวัง รุมประดัง กันเข้ามา พาใจหลง หวังร่ำไป ด้วยใจ ไม่มั่นคง จำต้องปลง หวังเกินไป ใช่ดีเลย หวังสิ่งใด ใช่จะได้ ดังใจหวัง แต่ใจยัง หวังร่ำไป ไม่อยู่เฉย หวังอะไร โดยไม่ทำ ไม่ได้เลย อยู่นิ่งเฉย แล้วจะได้ อย่างไรกัน.
ณธีร์ 5 ก.พ. 2545 09:07 น. - ID 10027 
781
1
0
5 กุมภาพันธ์ 2545 20:29 น. - comment id 33909
เห็นด้วยนะค่ะ คนเราไม่ควรที่จะอยู่เฉยกับที่ควรออกไปดูว่าโลกภายนอกมีสิ่งใดบ้าง อืม ช่วยเข้ามาดูของนุชชุนด้วยนะแล้วแสดงความคิดเห็นด้วยนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
