วันนี้ท้องฟ้าดูมืดครึ้ม บรรยากาศรอบกายก็ดูอึมครึมหงอยเหงา สายฝนโปรยปรายลงมาอย่างแผ่วเบา เมฆหมอกสีเทาปกคลุมอยู่ทั่วไป ภายในห้องเล็กๆ แคบๆ ยังมีคนเหงานั่งอิงแอบหวั่นไหว ในตรงที่ว่างเหมือนมีแค่ความเดียวดาย คนที่เคยอยู่ข้างกายก็ห่างหายไปทีละคน นั่งมองสายฝนที่กระหน่ำลงมา เมฆหมอกเริ่มปกคลุมฟ้าทุกแห่งหน หรือนี่คือน้ำตาจากฟ้าที่อยู่เบื้องบน หลั่งไหลมาเป็นสายฝนให้กับคนอ่อนแอ