แก้วประภัสสร
ตาถือเสียมดุ่มด้น .......เดินลุย
มือหนึ่งจูงไอ้ทุย.......... ผูกไว้
สองตาเบิ่งพร้อมคุย .....ทักเพื่อน
อาทิตย์สาดส่องไล้...... รุ่งเช้ามาเยือนฯ
เขาเอาเสียมขุดใต้ ......ลงดิน
เพียงจับกบไปกิน ......ส่ข้อง
รูลึกมืดกลับยิน ......... เสียงหนึ่ง
จึงยื่นตาจับจ้อง ........ อยากรู้นั่นหนอ
เห็นตัวดำคุดคู้ ..........ดีใจ
คิดว่ากบอยู่ใน .........นั่นแท้
พอมองพบตาใส ........ ยิ่งมั่น ใจนา
หรือว่านั่นคือแย้ ......ยักย้ายที่นอนฯ
หวังอาหารรสล้ำ ......... ทำแกง
เพื่อเด็กน้อยหลานแดง ..... ที่บ้าน
รอนานอาจหมดแรง .....ร้องเรียก จริงเอย
ตายื่นมือสะท้าน.......... ปวดร้าวทันใดฯ