ยังเยาว์
ย้อนเหลือโตน ฮักเก่า จึงเข้ากรุ
ติดระบุ หมดเวลา เพราะว่าเขา
น้องเป็นฝ่าย ยอมพลัดพราก เดินจาก...เรา...
ขอเป็นเงา ตามอ้าย คนพ่ายแพ้
อ้ายฮักเขา หลงแฮง เฝ้าแลงค่ำ
ใจน้องช้ำ เจ็บหนัก ฮักเป็นแผล
ปวดและร้าว เข้าชอนไช ในดวงแด
บ่เหลียวแล สักนิด จนผิดใจ
คันน้องฮู้ แม้สักหน่อย เมื่อคล้อยหลัง
คงบ่พลั้ง เผลอไปฮัก ร้าวปักให้
สิบ่ฮัก บ่แพงอ้าย ที่ทิ้งไกล
บ่แบ่งใจ เพื่อรอช้ำ น้ำตาริน
เพียงแค่ฮัก คำเดียว ที่เทียวบอก
รับช้ำชอก เมื่อฮักเฮา ถูกเผาสิ้น
ก่อนอ้ายโผ เลิกห่วงหา ถลาบิน
ไปซบถิ่น อุ่นอกเขา เราจากลา
อ้ายพร่ำบอก น้องแสนดี ทนชีช้ำ
แต่บ่อาจ ทวนจำ คำฮักหา
เจ้าคนดี บ่เคยจาง อ้ายขอลา
1954
3
0
หน้าส่วนตัว
