คนเดียวกัน
มีบางคนอ่านกลอนแล้วอ่อนไหว
เพราะบางใครเขียนกลอนช่างอ่อนหวาน
ให้จับจิตติดตรึงซึ้งดวงมาน
อักษรสารทุกตัวจับขั้วใจ
นวลแสงส่องอัจกลับจับอักษร
แว่วลำนำคำกลอนที่อ่อนไหว
ขลุ่ยบรรเลงเพลงจันทร์อันนวลใย
ย้ำอาลัยสารสลักประจักษ์แด
เพียงจะมอบดวงใจให้คนเขียน
เฝ้าวนเวียนอ่านไปไม่แยแส
แม้รู้ดีว่าเราเขาไม่แล
เป็นเพียงแค่คนอ่านผู้ซานซม
คืนนี้ใจดวงน้อยสุดหงอยเหงา
คืนนี้เรากล้ำกลืนสุดขื่นขม
คืนนี้ใจลอยหายกับสายลม
ฝืนระทมตรมจิตคิดคร่ำครวญ
ด้วยสับสนวนเวียนจึงเขียนบอก
ด้วยช้ำชอกดวงใจคิดให้หวน
แต่กลอนเราไม่ล้ำในสำนวน
มีอาจชวนนวลนางมาข้างเรา
1020
5
0
หน้าส่วนตัว
