วิจิตรวาทะลักษณ์
แม่จ๊ะแม่จ๋า
อีกไม่กี่ วันข้างหน้า แล้วน่ะแม่
ลูกจะใส่ ชุดครุยงาม ยามแม่แล
แล้วพาแม่ ไปสู่ถิ่น ปริญญา
แม่ไม่ต้อง ไปตัดชุด สุดเลิศหรู
ไปอวดชู ว่าเรานี้ นั้นมีหน้า
ให้เปลืองเงิน เปลืองทองใช้ หลายราคา
เพื่อเชิดหน้า ชูตา ว่าเราดี
เสื้อแขนยาว เก่าคร่ำคร่า ผ้าขาดวิ่น
เปลื้อนโคลนดิน สิ้นราคา ไร้ราศรี
ผ้ซิ่นผืน แม่เคยใส่ ในทุกที
แค่ชุดนี้ ก็พอแม่ แค่นี้พอ
ไม่ต้องอาย หากใครมอง ว่าหมองหม่น
ว่าเป็นคน ชนชาวนา ว่าเราหนอ
ถามใครถาม แม่ตอบไป อย่าได้รอ
ชุดชาวนา ผืนนี้หนอ มาอย่างไร
ฉันเป็นเพียง แค่ชาวนา ค่าต้อยต่ำ
ความจนซ้ำ