.๏ ทิวาวารผ่านหายกับสายฝน ราตรีหม่นย่างเยือนไร้เดือนฉาย กี่เพลาแล้วหนอรอดาวราย มีเพียงสายฝนพรำทุกค่ำไป ฤๅฟ้าแกล้งกลบดาวจากหาวห้วง ซ่อนเดือนดวงลับพ้นอยู่หนไหน ฟ้าเอ๋ยฟ้าแกล้งคนช้ำไปทำไม เพราะหัวใจข้ารอเดือนเป็นเพื่อนนอน ยิ่งดึกดื่นคืนนี้ฤดีข้า เศร้าโศกาหนักยิ่งกว่าสิงขร ด้วยบางใครไร้แล้วแววอาทร เคยอาวรณ์กลับจางใจมิใยดี โปรดคืนแสงรัตติกาล..หยุดม่านฝน คำวอนจากบางคนหม่นหมองศรี หวังมองดาวเดือนงามยามราตรี ก่อนพ้นผ่านคืนนี้..ที่ยาวนาน ๚ะ๛