สายฝนเอยเย็นสุขสุดอื่นใด ซัดสาดซู่พัดไหวใบไม้ฉ่ำ ลมไหวพาสายฝนร่วงหล่นพรำ กลิ่นไอฝนยลล้ำชื่นฉ่ำทรวง ฝนหล่นฟ้าคราใดใจสดชื่น เมฆก่อตัวร้องครืนพื้นแดนสรวง เปลี่ยนเป็นสายฝนย้อยร้อยรื่นรวง ไหลรินร่วงสาดเซ็นเย็นทุกครา กลิ่นไอดินหลังสิ้นกระแสน้ำ ส่งกลิ่นย้ำมิเบื่อเหนือใดหนา สิ้นเสียงฝนแสงสาดส่องละอองตา เหล่านกกาเจื้อยแจ้วแว่วตามลม ใบไม้เขียวหลังฝนหล่นกระทบ มิอาจกลบกลิ่นเกษรภมรสม ผีเสื้อน้อยเริงร่าท้าดอมดม ผสานสมชมผกาฟ้าเบิกบาน
2249
8
0
หน้าส่วนตัว
