[ รักเธอด้วยตาเปล่า เหมือนคนโง่เขลาไม่เคยจบสิ้น เธอเก็บฉันไว้ในคำว่า เคยชิน เหมือนสมบัติสักชิ้น.....ที่สิ้นความสำคัญ รักทำให้ตาบอด ฉันอาจไม่รอดพ้นกฎเกณฑ์นั้น หลงมืดมัวเมา....และแล้วก็ปวดร้าวไม่ต่างกัน ท้ายที่สุดสิ่งเหล่านั้น ก็คือฉันคิดไปคนเดียว รักเธอแล้วว่างเปล่า กอดเก็บความเหงาราวเดือนเสี้ยว เว้าแหว่งเหว่ว้าอยู่กลางนภาเพียงผู้เดียว เขาจะเหลียวแลบ้างไหม...ใจเจ้าเอย ]
1314
2
0
หน้าส่วนตัว
