ไม่เคยลืมว่าเธอเผลอรักเขา ใจก็เหงาเศร้าเคว้งคว้างว่างเปล่าเปลี่ยว หน้าไร้ยิ้มพิมพ์ใจใส่ซีดเซียว เธอมิเหลียวเหลือบมองทั้งสองตา ฉันจึงต้องสั่งใจให้กล้าแกร่ง อย่าโรยแรงหกล้มหรือก้มหน้า ขอเป็นยูงหยิ่งแววหางนางมยุรา ยากลดค่ามางอนง้อขอรักคืน ไม่มีรักถักใจใส่แหนหวง ไม่มีห่วงหน่วงใจให้ขมขื่น ไม่มีถามตามยื้อยุดคือจุดยืน ไม่มีฝืนใจหักพักสัมพันธ์ ไม่มีขอต่อใจให้ยุ่งยาก ไม่มีฝากงอนง้อขอยื้อขวัญ ไม่มีโกรธโปรดเข้าใจในจำนรรจ์ ไม่มีฉันตกค้างหล่นบนทางใจ.