เคยคิดว่าตัวเองโดดเดี่ยว กลางสายน้ำเชี่ยวเปลี่ยวไหว รู้สึกหวาดหวั่นไม่เห็นมีใคร อยู่เคียงข้างใจเวลาต้องการ เมื่อผ่านไปในสายน้ำลึก ได้ตรองตรึกนึกเรื่องที่ผ่าน ฉันเองนี่นาที่คอยทัดทาน เมื่อมิตรภาพบานอยู่ภายในใจ อาจเพราะฉันเกลียดความสงสาร ยามร้าวรานและอ่อนไหว กลัวความเจ็บที่อยู่ภายใน จะทำให้ใครๆมองผ่านมา ฉันไม่รู้หรอกว่าแท้จริง โหยหาบางสิ่งยามเหนื่อยล้า มิตรภาพดีงามที่เธอให้มา ฉันใช้เวลาไม่คุ้มค่าเลย
822
4
0
หน้าส่วนตัว
