ลูกเป็ดขี้เหร่
เธอครองตนบนที่สูงกว่าฝูงเพื่อน
และดูเหมือนไม่ใฝ่ใคร่ลงต่ำ
ติดลมบนแต่เมือไรไม่เคยจำ
รู้ก็ล้ำเกินหลีกปลีกออกมา
เมื่ออยู่สูงยิ่งสูงมุ่งยิ่งใหญ่
ความเป็นไปแปรผันเป็นปัญหา
กลัวแพ้พ่ายเร่งไต่เต้าเลือดเข้าตา
แล้วพบว่าความภูมิใจกลับไม่มี
ขอเพียงลอง แพ้..ล้ม ก้มลงบ้าง
เรียนรู้อย่างคนทั่วไปเลิกหน่ายหนี
ล้มแล้วลุกขึ้นรับปรับวิธี
เริ่มต้นที่พื้นต่ำค่อยย่ำไป
ล้มเองรับเองลุกเองรู้เร่งแก้
คำว่าแพ้แค่ต้องคิดเข้าใจได้
หากความแพ้เธอยากเห็นเป็นอย่างไร
เมื่อชนะจะยิ่งใหญ่แค่ไหนกัน
............ ปล่อยมันให้ล้มบ้างก็ได้ ปล่อยมันให้แพ้บ้างก็ได้
ก็แค่หกล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่
1981
3
0
หน้าส่วนตัว
