โอ้...กรรไกร ลิดรอนกิ่งใบก้านเฉา ตัดแต่งแบ่งต้นสุขจากเศร้า คมเงาที่เฝ้าดูแลใจ ใบอ่อน... แทรกกายอายเอียง ดื่มน้ำหล่อเลี้ยง วันผ่านเบ่งบานช่อใจ โอ้...กรรไกร ฉันใดจะตัดด้ายบาง ดึงใจสองดวงเหินห่าง อ้างว้างระยะทางระหว่างใจ ใจอ่อน... รวดร้าวคราวออกแรงดึง อยากให้รักร้อยตราตรึง ยามคิดถึงอีกฝั่งดวงใจ กรรไกร... ส่งให้เธอใช้บ้าง ตัดเสียหนึ่งอย่าง แล้ววางหัวใจให้สบาย.
960
3
0
หน้าส่วนตัว
