ว่าที่กวี
เธอยังอยู่ใกล้ตา
หากแต่ว่ายิ่งห่างไกลในความรู้สึก
ลมอุ่นพัดโชย...แต่ฉันกลับหนาวเหน็บเจ็บลึก
ยิ่งเมื่อตอนที่เผลอนึก...ถึงเรื่องราวระหว่างเรา
ครั้งที่ยังมีแค่ฉันกับเธอ
ตอนที่ยังไม่เจอส่วนเกิน...อย่างเขา
ณ เวลานั้น...เพียงแค่กระซิบรักกันเบา-เบา
ก็ยังรู้สึกลึกซึ้ง...เข้าไปถึงในใจ
ณ วันนี้...วันที่มีเพียงฉัน
ส่วนตัวของเธอนั้นไม่ต้องถามว่าหายไปไหน
ยังอยู่ในที่ของเธอ...ไม่ใกล้...ไม่ไกล
หากแต่ข้างกาย...กลับไม่ใช่ฉันคนเดิม
ความรู้สึกดี-ดีค่อยจางหาย
แต่ละคืนที่พักกาย...มีฝันร้ายเข้ามาเสริม
ในขณะที่ชีวิตเธอ...มีอีกหนึ่งใครเข้ามาช่วยแต่งเติม
ส่วนตัวฉันสิ่งที่ทับถมเพิ่ม...
...คือความท
1261
11
0
หน้าส่วนตัว
