แอ็ปเปิ้ล
เพราะชีวิตแขวนอยู่บนความอ้างว้าง
ฉันจึงไม่มีทางมองเห็นแสงสว่างในวันพรุ่งนี้
เมื่อดวงตะวันของใจ....ที่ฉันมี
คือเธอคนนี้...ที่ไกลแสนไกล
การเดินทางที่มี...ที่เป็นฉัน
ไม่อาจขาดความผูกพันจากเธอได้
ทุกอักษรแห่งบทกวีสะเทือนใจ
ดูช่างว่างไร้....สิ้นเรื่องราว
หากตะวันอบอุ่นต้องดับลง
โลกของฉันก็คงต้องเหน็บหนาว
การเดินทางตลอดมาช่างนานยาว
คงหยุดทุกย่างก้าวด้วยน้ำตา
หากเธอคืออุ่นเดียวในชีวิต
ที่ฉันต้องยึดติดอยู่จนวันหน้า
ก็โปรดอย่าดับแสงตะวัน...ด้วยคำลา
เห็นไหมว่า...มันเจ็บร้าว...มากเพียงใด
หากฉันต้องก้าวสู่ความโดดเดี่ยว
โลกที่มีฉันคนเดียวคอยร้องไห้
สิ่งสุดท้ายจะไม่ขอเธอมากไป
ขอ
898
5
0
หน้าส่วนตัว
