Prayad
"ขอนแก่นเอยเคยชื่นทุกคืนค่ำยามเย็นย่ำชมบึงซึ้งมิหายยอดพระธาตุสูงลิบระยิบพรายเคยกล้ำกรายกราบไหว้จะไกลตาพระอารามงามล้ำจำไคลคลาดห่างพระธาตุขามแก่นแสนห่วงหาโอ้กรรมเอ๋ยกรรมไหนแต่ไรนาเคยพักพาแล้วจากไม่อยากไกลแก่นนครบึงงามเมื่อยามเช้าจะดูเศร้าเหงาหมดไม่สดใสยามสายัณห์เย็นย่ำพอรำไรจะหาใครชมชื่นทุกคืนวันดอกไม้ริมทุ่งสร้างมิสร่างโศกจะวิโยครำพึงคะนึงขวัญยิ่งพระพายพัดพาจะจาบัลย์นับร้อยพันทุกข์เท่าเศร้าระทมพิพิธภัณฑ์แห่งชาติผงาดเด่นล้วนแต่เป็นของเก่าเขาสั่งสมเมื่อยามร้างห่างลาสิ่งน่าชมยิ่งนิยมคุณค่าอุราครวญสนหน้ามอล้อลมที่พรมพลิ้วจะลับลิ่วแรมไกลหทัยหวนกัลปพฤกษ์ช่อเก่าเฝ้ารัญจวนสิ้นกระบวนเรียนร่ำจรจำลา"กุมภา
1716
1
0
หน้าส่วนตัว
