เชษฐภัทร วิสัยจร
เขาซื้อเสียงอย่างไรกูไม่สน
ก็กูจนจับไข้ไร้คนห่วง
ยอมเงินสามสิบบาทวาดเล่ห์ลวง
ดีกว่าปล่อยไปตามดวงวัยร่วงโรย
เขาเลวร้ายอย่างไรไม่รับรู้
ขอแค่กูมีกินสิ้นหิวโหย
เป็นแค่ทาสรับใช้ไม่อาจโวย
ยอมให้เขากอบโกยแต่โดยดี
เขาตอแหลอย่างไรไม่รู้จัก
รู้แต่กูเหนื่อยนักอยากพักหนี้
ยอมเป็นควายโง่เง่าเต่าล้านปี
เลือกส.ส.พวกบัดสีผีกินเมือง
เขาสูบเลือดอย่างไรคงไม่ผิด
ดีกว่าพวกดัดจริตคิดมากเรื่อง
บ้าตำราพ่นสำรากใช้ปากเปลือง
ไม่สนความฝืดเคืองเรื่องทุกข์กู
เขาขายชาติอย่างไรคงไม่ด่า
ก็จบแค่ป.ห้าไม่กล้าสู้
แค่เบื่อพวกเห่าเก่งเคร่งความรู้
เลยขอยอมเชิดชูผู้โกงกิน
1865
0
0
หน้าส่วนตัว
