นายดอกไม้
ไกลเกินกว่าจะเดิน...ฤาเหินถึง
ยากรำพึงห่วงใย...เกินไถ่ถาม
สุดขอบฟ้าปลายตา...นภาคราม
นวลน้องงามเกินกว่า...จะคว้าครอง
เพียงห้วงคิดอาจเอื้อม...ยังเชื่อมหวัง
เป็นหนทางแสนไกล...กว่าใดผอง
แม้นยากแท้น้องเอย...อยากเอ่ยจอง
ได้เพียงมองน้องเยาว์...จวบเช้าเย็น
อยากเอ่ยคำรำพัน...ว่าฝันถึง
อยากรำพึงเอ่ยหา...เพ-ลาเห็น
อยากใกล้ชิดน้องเจ้า...ทุกเช้าเย็น
แล้วอยากเป็นเช่นหวัง...ที่ตั้งใจ
เพียงหนทางก้าวเดิน...ก็เหินห่าง
อีกน้องนางไร้เหลียว...สุดเดียวดาย
คงก้าวเดินสร้างฝัน...ตราบวันตาย
รู้เพียงพ่ายแม้เดิน...ไม่เกินทน...
1038
4
0
หน้าส่วนตัว
