ปริญญา อินทร์อุดม
ทอดสายตาหาความหมายในสายฝนจากเช้าจนบ่ายสิ้นยังรินหลั่งใครจะบ่นใครจะด่าว่าชิงชังฝนคงยังพรมพรำฉ่ำพื้นดินฤดูร้อนฝนมาน่าประหลาดธรรมชาติเรรวนควรถวิลฤดูฝนเยี่ยมกรายสายฝนรินสรรพสิ่งทั้งสิ้นควรยินดีถ้าจะลองตรองตรึกให้ลึกล้ำฝนพรมพรำนั่นหรือคือหน้าที่ซึ่งสมควรมวลชนบนปฐพีมิเลี่ยงหนีหน้าที่ตนดังฝนพรำแต่น้ำฝนเจิ่งค้างในบางแห่งขังเป็นแอ่งในถนนคนเหยียบย่ำอาจต้องพบความรุนแรงแห่งน้ำคำฝนระยำ! เดินลำบากยากจริงจริงเพราะเป็นฝนในที่มิต้องการก็เปรียบปานสิ่งที่มีค่ายิ่งต้องอยู่บนพื้นฐานการอ้างอิงเป็นสิ่งให้คุณขลังต่อสังคมอันคนเราจะดีมีคุณค่าขึ้นอยู่กับเวลาความเหมาะสมไม่ควรเหมือนฝนแห่งแอ่งขี้ตมแต่ควรเป็นฝนพรมตามฤดู
1143
2
1
หน้าส่วนตัว
