เธอนั่งกลุ้มอยู่มุมห้องฤาปล่องเหว ไฟนีออนแค่เทียนเปลวที่ส่องแสง พระพายแผ่วมิแคล้วพายุแรง แล้วจะแกร่งไปได้แค่ไหนกัน พยายามกี่ครั้งยังหกล้ม คอยบีบกลั้นความขื่นขมบ่มสุขสันต์ แต่ไปได้ไม่ไกลใจดื้อดัน ขอสักวันปล่อยน้ำตาให้ไหลริน หลอกตัวเองว่าแกร่งแต่งเติมจิต เนรมิตเกราะชุดแข็งดุจหิน ปาดน้ำตาก่อนจะรดลงผืนดิน ในเมื่อเธอตัดสินชีวิตเอง ไม่โทษใครทำไปแม้นไม่รัก คนเบื้องหลังเป็นแรงผลักให้กล้าเก่ง เหนื่อยเพียงใดไม่ขอนึกถึงตัวเอง จะขอเร่งฝีเท้าก้าวต่อไป....
2860
1
0
หน้าส่วนตัว
