ณ วันที่เราห่างต่างหวั่นไหว เธออยู่ไหนไม่เคยจะเสาะหา มิเอื้อนเอ่ยเปิดเผยถ้อยวาจา เพื่อรั้งตัวเธอมาใกล้ชิดกัน ความรู้สึกลึกลึกรู้กันอยู่ ใจก้องกู่บอกรักไม่เปลี่ยนผัน เพียงผ่านพบบรรจบกับคืนวัน แม้ต้องพรากจากกันพร้อมร่ำลา บทกวีฝากไปผ่านสายลม เพียงมีใครชื่นชมแลเห็นค่า ตัวอักษรสื่อไว้แทนแววตา ลองเพ่งมองลงมาอาจพบเจอ หากคืนนี้คนดีนอนไม่หลับ อย่าปล่อยดาวประดับบนฟ้าเก้อ มีคนรอสายตาหนึ่งจากเธอ ลองมองดูสิเอออยู่ที่ใด
1937
12
0
หน้าส่วนตัว
