แก้วประเสริฐ
ก๊อกๆๆแก้วประเสริฐอยู่ไหม
รำพึงหวนนั่งคิดยามจิตซึ้ง
จวบตะลึงขณะเพ้อละเมอฝัน
เสียงเรียกร้องดังแว่วแผ่วให้กัน
ขณะรำพันคำนึงถึงเหตุการณ์
วันเวลาผ่านไปดุจไร้สิ่ง
ที่แอบอิงวกวนจนประสาน
ผ่านแล้วเวียนสู่ไว้ได้ทำงาน
ดุจวันวานย้อนสิ่งอิงแนบกัน
เพื่อนพี่น้องมีใจใคร่เรียกร้อง
จนแซ่ซ้องระงมบ่มใจฉัน
มานั่งคิดย้อนหวนสิ่งผูกพัน
แต่สิ่งนั้นแรงใจให้ย้อนทำ
จวบเวลาผ่านไปใจฟุ้งซ่าน
หวนถึงกาลย้อนชวนมิล้วนขำ
เขารักเราเสียสละเรียกหานำ
ฉันใจดำหรือเปล่าเฝ้าทบทวน
หวนตลบสิ่งเก่ามาเฝ้าคิด
โถใจจิตของเราเฝ้าปั่นป่วน
ทุกสิ่งนั้นภายในคล้ายเรรวน
ยอกย้อนหวนสิ่งเก่าจึงเข้าใจ