หน้าส่วนตัว
เธอก็คงเดินผ่านมาใช่หาฉัน
ข้างกายนั้นมีคนอื่นฝืนยิ้มให้
รู้หรือเปล่ามีคนปวดรวดเร้าใจ
อยากหันไปทางอื่นที่ไม่มีเธอ
ยืนผิดที่ฉันผิดเมื่อคิดถึง
วันเคยซึ้งเรารักกันมั่นเสมอ
ตาคู่นั้นเคยมองกันฝันละเมอ
แต่กลับเจอสายตาที่ไม่มีกัน
จะออกไปอย่างไรเพื่อไกลห่าง
เดินอ้างว้างคงมองเห็นเป็นใจหวั่น
เธอรักเขามีสุขทุกคืนวัน
ทิ้งให้ฉันจมบาปคราบน้ำตา
โกรธตัวเองไม่ควรเจอเธอและเขา
ความเป็นเราจบไปไร้คุณค่า
ต่อแต่นี้ต้องยอมรับกับคำลา
เตือนตนว่าหยุดมอบใจให้เจ็บเกิน
1301
8
0
