สายลมกรุ่นอุ่นผกาเพลาเช้า ภู่ผึ้งเคล้าเชยชมดมเกสร ผีเสื้อบินขวักไขว่ใจรอนรอน หมายจะซ้อนตอมไต่ไอมาลี ผึ้งมิยอมป้องปัดบินกวัดไกว ภู่ตัวใหญ่กลัวตายพ่ายหลบหนี ผีเสื้อบินว่องไวไม่พาที เคล้ากลิ่นสีดอมดมชมผกา.
8 มีนาคม 2550 20:39 น. - comment id 667828
ดอกไม้งาม..รวยริน..ส่งกลิ่นหอม ภมรตอม..ดื่มลิ้ม..ชิมน้ำหวาน พออิ่มหนำ..พลันบินจาก..ไปชั่วกาล แสนสงสาร..เจ้าดอกไม้..ต้องดายเดียว ต้องตากแดด..ตากลม..ระทมโศก ผจญโชค..พายุร้าย..หัวใจเปลี่ยว ต้องแสงแดด..เผาไหม้..อยู่โดยเดียว ดอกใบเหี่ยว..ร่วงหล่น..บนพื้นดิน ดั่งแรกรัก..แปลกใหม่..ใจเริ่มรัก สุดห้ามหัก..อาลัย..ให้ถวิล ไม่นานนัก..รักหมดหวาน..พลันโบยบิน ลืมหมดสิ้น..จากไปลับ..ไม่กลับมา...
9 มีนาคม 2550 08:38 น. - comment id 667955
พอเหี่ยวแล้วแมลงก็บินหนีไป เป็นสัจธรรมมั้งคะ