สวนดอกไม้ของฉันในวันนี้ ไฉนนี่ซึมเซาเศร้าเหงาหงอย จำปาจ๋าลาไกลให้จำปีคอย ดาวเรืองปล่อยมะลิขาวพราวน้ำตา แก้วพิกุลบุนนาคจากกาหลง ช่อประยงค์อยู่ไหนอาลัยหา มะลิซ้อนซ่อนใจไกลชบา จำปูนจ๋าอย่าหลบซบแอบดิน พุดหน้าวัวบัวนาอ้อนรักงอนง้อ เข็มขาวล้อชงโคค้อนอายซ่อนกลิ่น นมแมวเกลียดกลัวปีบเลอะเปรอะมลทิน ผีเสื้อบินวะวับลับลาไกล มณฑาหลีกลำดวนหลบมิพบหน้า โมกเฟื่องฟ้าร่วงพรูดูอ่อนไหว บานชื่นช้ำชวนชมเหน็บเจ็บกว่าใคร กุหลาบไร้กลิ่นหอมให้ดอมดม เล็บมือนางร้างราตรีแอบหนีเที่ยว ยืนโดดเดี่ยวกระดังงาเหมือนท้าข่ม ทานตะวันมิชูช่อล้อสายลม สี่ทิศล้มล้าระโหยอ่อนโรยแรง บานบุรีสีเหลืองกลับเคืองขุ่น บานเย็นวุ่นว่าบานเช้าเจ้าอับแสง กล้วยไม้ไปยั่วเย้าเจ้าบัวแดง ยืนหน้าแห้งมิเข้าใจใช่ฉันเอง.
28 มกราคม 2550 13:19 น. - comment id 650142
หอมดอกไม้ในสวนชวนหลงไหล แต่ทำไมเจ้าของต้องหน้าแห้ง อย่างนี้ต้อง..รดน้ำใจให้มีแรง จะได้แข่ง..ชมดอกไม้..ให้เบิกบาน
29 มกราคม 2550 17:37 น. - comment id 650470
ด้วยดอกไม้ในสวนล้วนหลากสี เจ้าของนี้โรยแรงแข่งอ่อนล้า คงต้องใช้ปุ๋ยผสานกาลเวลา มารักษาใจให้ข็งแกร่งดังเดิม.