ฉันรักฤดูฝน... เม็ดน้ำหล่นกล่นกระจัดสัมผัสผิว รับรู้สึกแรกเช้าลมพราวปลิว ไอหมอกล่องลอยลิ่วฉิวแช่มบาน เหล่าผีเสื้อดอมดินกลิ่นดอกไม้ นกต่างไซ้ร้องรับดังขับขาน หยดน้ำฝนพราวพร่างสร้างสำราญ ไหลรวมธารเลี้ยงหล่อก่อชีวา ฉันก็รักฤดูฝน... แม้ต้องทนเหน็บหนาวเป็นหนักหนา แต่หลังฝนสิ้นสายหายลับตา กลับปรากฏท้องฟ้าใหม่กว่าเดิม คือข้อคิดสร้างคนให้ทนทุกข์ รอสักวันความสุขจะสร้างเสริม ค่อยค่อยรินหลั่งล้นจนเต็มเติม เพื่อพูนเพิ่มประสบการณ์วันผ่านมา ยอมรับฝนที่หลั่งลงครั้งใหม่ เพราะเข้าใจลึกซึ้งถึงคำว่า... “ยอมทนปวดรวดร้าวหนาวกายา เพื่อจะได้รู้ค่าความสุขใจ” ฉันจึงรักฤดูฝน... เม็ดน้ำหล่นปรากฏความสดใส ไม้แตกกิ่งก้านออก...ผลิดอกใบ อบอวลไอแห่งหยดฝนบนแผ่นดิน คือคุณค่าความงามท่ามกลางทุกข์ คือความสุขในจิตใจไม่รู้สิ้น คือเม็ดฝนฤดูนี้ที่หลั่งริน ต่อชีวินให้ได้พบประสบการณ์......
12 พฤศจิกายน 2549 01:38 น. - comment id 625849
ฉันรักฤดูหนาว เพราะอากาศไม่อบอ้าวนะรู้ไหม แถมยังมีไม้ดอกผลิดอกใบ สวยวิไลยิ่งนัก..จึงรักเอย จริง ๆ ฤดูฝนก็ดีนะค่ะ แต่ผู้หญิงไร้เงาชอบฤดูหนาวมากกว่าค่ะ
12 พฤศจิกายน 2549 07:39 น. - comment id 625862
ฉันรักฤดูฝน ฤดูดลใจให้สุขหนักหนา เคยเดินเล่นเย็นอุรา ปลอบทุกข์คนใจเหว่ว้าปร่าหัวใจ ............... ฉันรักฤดูฝน แม้น้ำจะท่วมท้นไม่หวั่นไหว คอยวิดน้ำค่ำเช้า...ร่ำไป เพลินกว่าวิดน้ำตาในหัวใจ...ไร้ราคา ................ ฉันรักฤดูฝน แม้ต้องทนติดฝนกับคนไม่ชอบหน้า ต้องยืนเบียดผู้คนบนรถไฟฟ้า แต่ก็สุขอุราที่ไม่ต้องทนคนไม่รักกัน ................ ฉันรักฤดูฝน เพราะชีวิตได้ผ่านพ้น...สุขสันต์ แม้อาจเหงาอาจเศร้าในบางวัน แต่ก็ไม่ต้องพบเจอกันกับคนไม่จริงใจ ................ หวัดดีตอนเช้าจ้าน้องซ่า.....อย่านอนดึกมากหล่ะเด๋วแก่เร็ว หุหุ
12 พฤศจิกายน 2549 09:13 น. - comment id 625873
ใครๆเก๊าะรักเรน... มาดิคะมาวิ่งเล่น..กลางฝนพรำ.. สายน้ำจากฟ้า..ไหลมาเย็นฉ่ำ.. ฤดูฝนสุขล้ำ..ฝนตกพรำๆ..เก๊าะชื่นใจ.. ใครๆอาจจะเกลียดฝน.. ขอบอกบางคน..สายฝนเค้ามีแต่ให้.. ดูดิคะ..ฝนมาซะล้างความหม่นไง.. ท้องฟ้าเก๊าะสดใสหลังฝน..หยุดตกเอย.. ... แบบเรนไม่ได้หลงรัก..ฤดูฝน.. เรนรักฤดูหนาว.. ก็ทุกคราว..มีคนชม ฤดูหนาวมีสายลมใส่เสื้อสวยหลากสีสรรค์.. .. เรนขออนุญาตแจมนะคะ..
12 พฤศจิกายน 2549 15:41 น. - comment id 625956
รักฤดูฝนค่ะ...
12 พฤศจิกายน 2549 17:09 น. - comment id 625974
เออ...เสมอนภางค์พะพร่างวสันต์ ชโลมสมัยฤทัย ก็บรรลุฉ่ำเย็น อกก็คล้ายตะลึงประหนึ่งเห็น วิ มานละลิบกระพริบ ณ เพ็ญกระจ่างพราว กล้ามิกลัวจะเจ็บ จะเหน็บจะหนาว ละเมอละม้าย ตะกายดุจดาวตะวันเดือน จิตมิวายคนึง ประหนึ่งเสมือน อุบัตินรกอกสะเทือน สะท้อนดัง กล้ามิกลัวเพราะรักจะกักฤขัง กระเจิดกระเจิงระเริง และยังทะยานไป รัก ฤ เป็นฉะนี้ฤดีไฉน พยศมิหยุดมนุษย์มิใย จะควบคุม บทจะร้อนมิผ่อนก็ร้อนและรุม ประมาณพระเพลิงระเริง และสุมประกายเพลิง บทจะเย็นประมาณทะยานเถลิง สวรรค์ไสว ณ ใจกระเจิง กระหยิ่มใจ รักเสมือนมิรู้ ฤ ดู ฤ ใด จะเย็นจะฉ่ำจะน้ำหรือไฟ ประลัยกัลป์ ฯ
12 พฤศจิกายน 2549 17:49 น. - comment id 625987
ปีนี้รักฤดูฝนไม่ลงจริงๆนะ...มันท่วมท้นไปอ่ะ
16 พฤศจิกายน 2549 22:49 น. - comment id 627603
รักฤดูฝนมากๆๆ ระวังไม่สบายนะ ^^
22 พฤศจิกายน 2549 21:13 น. - comment id 629750
แต่งได้ดีมากค๊าบ
27 พฤศจิกายน 2549 21:13 น. - comment id 631542
ชอบฝนหง่ะ ที่มันตกไม่หนักมาก มันทำให้อากาศเย็นดี