มนต์มารุตร่ายบรรเลงบทเพลงไผ่ กิ่งก้านไกวเสียดเสนาะเพราะผสาน ว่าหวีดหวิวพลิ้วพรมอารมณ์สราญ เกิดกวีกลอนกานท์ล้านทำนอง บ้างเอนไหวโยกย้ายคล้ายระบำ บ้างกระแทกกระทบทำจังหวะก้อง ยามปลิดใบลานเหลืองเรืองดั่งทอง ช่างชวนมองม่านงามตามลมปลิว หลายหลากใบร่วงหล่นบนผืนน้ำ คล้ายหลากลำเรือน้อยลอยพื้นผิว จัดขบวนยุตยาตรวาดแถวทิว ละแล่นลิ่วล่องไหลในธารา จึงจารภาพพร้อมเสียงสำเนียงศิลป์ ครั้งเคยยินชมชื่นรื่นหนักหนา ตราตรึงร้อยถ้อยคำพร่ำพรรณา เพื่อรักษาสืบไว้ในรอยจำ
10 พฤศจิกายน 2549 09:32 น. - comment id 623594
คุณกวีปกรณ์..สีสันแสบทรวงมากเลยเจ้าค่ะ อ่านกลอนของคุณแล้วอยากเป็นคุณแพนด้านจังเลยจ้า
10 พฤศจิกายน 2549 11:15 น. - comment id 625105
กลอนไพเราะครับ.. แต่สีตัวหนังสือน่าจะซอร์ฟกว่านี้หน่อย นะครับคุณกวีปกรณ์...สงสารลุงเต๊อะ..
10 พฤศจิกายน 2549 11:59 น. - comment id 625113
ด้วยแรงลมโลมริ้วพริ้วผ่านไผ่ ด้วยต้นอ่อนใบจึงไม่อาจต้านแรงกระแส เปรียบดังรักจากเธอที่มักเปลี่ยนแปร ไม่เที่ยงแท้แม้เป็นชายไร้ความจริง ...................... ...........มาทักทายจ้าไม่รู้เปรียบแรงไปเป่า หุหุ อย่าถือสาหล่ะ.........
10 พฤศจิกายน 2549 12:44 น. - comment id 625131
กรอะ ทรมานตาคนสวยอีกแล้วนะ อิอิอิ กลอนเพราะจังเลย มีวันไหนไม่อะ ที่แต่งไม่เพราะ เป็นไงบ้างกร สบายดีนะ ไม่ได้เจอเลย วันนี้ว่างๆเลยได้แวะมา อิอิอิ คิดถึงที่ซู๊ดดด เลยละ ไปละนะ
10 พฤศจิกายน 2549 12:47 น. - comment id 625133
สวัสดีค่ะ พลิ้วเอนลิ้วล้อเล่นลมโหมพัด แกร่วสะบัดลำต้นพลิ้วปลิวไสว ลมโหมมาพาพัดกวัดแกร่วไกว ไผ่หวั่นไหว...ไปตามลมพัดไกล... สบายดีนะคะ เด็กชายกวีปกรณ์
10 พฤศจิกายน 2549 18:06 น. - comment id 625265
มาร่วมชื่นชมธรรมชาติด้วยคน
10 พฤศจิกายน 2549 22:04 น. - comment id 625304
มาเยี่ยมพี่กรณ์คับ เคลิ้มกะเพลงไผ่
10 พฤศจิกายน 2549 22:56 น. - comment id 625322
ไผ่นั้นต้องลม ยามชมสุขสันต์ ทุกคืนทุกวัน จึงหมั่นนั่งชม ภาพสวยดีจัง กลอนก็แต่งได้ดีนะค่ะ
11 พฤศจิกายน 2549 09:42 น. - comment id 625461
...งานงาม...ด้วยภาษา..และลีลากลอน.. แวะมาทักทายกันค่ะ...
11 พฤศจิกายน 2549 23:52 น. - comment id 625828
ชอบฝีมือการเขียนของ กวีปกรณ์นะคะ
24 พฤศจิกายน 2549 09:09 น. - comment id 630481
แต่งเพราะดี แต่....งง..55+ เปล่าหรอก เพราะดี เข้าจัยง่าย
3 ธันวาคม 2549 16:12 น. - comment id 633470
เข้ามาแวะเยี่ยมเยียนนะครับท่าน มาได้อ่านบทกลอนแสนอ่อนไหว เขียนได้เพราะพริ้งเพราเกาหัวใจ บทเพลงไผ่หวีดหวนรัญจวนจัง ช่างร้อยเรียงอักษรเป็นกลอนผูก แล้วเล่นลูกท่วงทำนองได้ดังหวัง... อักขระเด่นด้อยเหลือกำลัง อ่านแล้วนั่งเคลิ้มคล้อย นะกลอยใจ...... baan ...
25 มกราคม 2550 14:21 น. - comment id 649295
ดี444