ดอกไม้เอย ใยเจ้า จึงราโรย สายลมโชย ใยเจ้า จึงเหน็บหนาว หัวใจเอย ใยเจ้า จึงปวดร้าว ท้องฟ้าพราว ใยเจ้า จึงเย็นชา กาลเวลา ใยเจ้า จึงมิรอ สายธารหนอ ใยเจ้า จึงมิหวน รักเอยรัก ใยเจ้า จึงผูกตรวน ผู้คู่ควร ใยเจ้า จึงจากไป แสงดารา ใยเจ้า จึงริบหรี่ ราตรีนี้ ใยเจ้า จึงโหยหา กายาเอย ใยเจ้า จึงอ่านล้า หมู่เมฆา ใยเจ้า จึงบังจันทร์ พฤกษาเอย ใยเจ้า จึงว้าเหว่ คลื่นทะเล ใยเจ้า จึงนิ่งเสีย จิตใจเอย ใยเจ้า จึงอ่อนเพลีย ตะวันเสีย ใยเจ้า จึงลับไป