ยามเหมันต์ถึงแล้ว เหน็บหนาว มวลหมู่เหมยสกาว อร่ามฟ้า แตกดอกสวยพร่างพราว ทุกสิ่งมาแฮ ชูช่อออกอวดอ้าง หอมฟุ้งจรุงใจ ใครเห็นต่างสุขล้ำ งามตา เอิบอิ่มในอุรา แน่แท้ ดั่งดอกสวรรค์มา สถิต เคียงดิน คลายทุกข์โศกหายแล้ จิตให้คนึงหา พาลมพัดโบกพริ้ว เหมยไกว ดอกร่วงงามไสว แผ่นหล้า เติมแต่งดินสดใส อีกครา ช่างรื่นรมย์อกอ้า สุขล้ำในแดนดินฯ
25 มกราคม 2545 22:28 น. - comment id 32133
ช่างงดงาม และสบายตายิ่งนัก
27 มกราคม 2545 10:15 น. - comment id 32382
ใครว่าแต่งไม่เก่งกันล่ะคะ เรื่องโคลงอ่ะคะน้าไม่ถนัดเอาเสียเลยได้แต่อ่านของคนอื่นค่ะ อย่างนี้ เรียกว่าเก่งแล้วค่ะเพราะคะน้าเขียนไม่เป็นค่ะ ยังไม่เคยลองแต่งเลย
28 มกราคม 2545 11:42 น. - comment id 32507
ลองหัดแต่งดูบ้างน๊าคุณคะน้าแล้วจะได้อะไรใหม่เพิ่มอีกไงล่ะ