ณ รุ่งรางสางแสงแสดงส่อง ระบัดต้องละอองไอในแสงสี ยะเยือกเย็นเช่นด้าวแมนแคว้นธานี สลับสีมาแสร้งสรรค์สวรรคา ทิชากรร่อนเริง ณ เพลิงหมอก ยั่วเย้าหยอกหลบเล่นหลีกเร้นหา สุริชะพละแรงแสงสาดมา ณ โลกาถิ่นระยับสิวับวาม พรายระบัดพลัดลิ่วพริ้วยอดหญ้า ศิขรินทร์ ณ ถิ่นพาข้าเกรงข้าเกรงขาม เมฆาไล้ไหล่ภูพร้องละอองคราม เสกสรรค์งามตามจินต์ร้อยถ้อยบทกลอน