ยามเช้า วิหคเร้าเย้าแซ่กระชั้นเสียง ตรงยามตามโมงจรรโลงเพียง เช่นสำเนียงนาฬิกาว่าเช้าแล้ว น้ำค้างบนยอดหญ้าดารดาษ สวยสะอาดใสงามวามปานแก้ว ลมรำเพยเชยไพรไปเพียงแผ่ว ปลอบปลุกแนวไม้ป่า วนารมณ์ ยามสาย สรรพสัตว์ย่างกรายในโลกร่ม ทึบยอดทาบเก่าไปใหม่ทับถม แม้นราบล้มใหม่ก็สดขึ้นทดแทน ชีวิตสัตว์หลากนับพันนับแสนหมื่น ได้สดชื่นในป่าเป็นปึกแผ่น โน่นช้างคู่ ชูงวงสูง ยูงรำแพน กระทิงแล่น ทะยานโจน เคียงกระจง ยามบ่าย ชะนีหน่าย เรียกหาผัว กลัวใจหลง ค่างแว่นขาว ร้องเรียกกัน ดังลั่นดง มีละอง ละมั่งใหญ่ ทั่วไพรพฤกษ์ สำเนียงไพร กังวาลหวล ไปถ้วนทั่ว เสียงระรัว เสือคราง ช่างระทึก กวางเก้งเจ้าตื่นตาถลาถึก ดั่งอนึกสนั่นไปทั้งไพรสนท์ ยามเย็น แสงทองทอเส้นสรวงยวงฉงน แดดลับหลบเหลี่ยมไม้ไปใยกังวล อุทัยคงคืนมาใหม่ในพรุ่งนี้ เม่นชะมดหมีหมาบรรดาสัตว์ ล้วนผลัดกันตระเวณไพรในถิ่นที่ ยามตะวันลับฟ้า คือราตรี เวลานี้ เหล่านกกา พากันนอน ยามค่ำ จันทรางามฉายแสงโฉมประโลมอ่อน เสียงหมาป่าเห่เห่ากรรโชกหอน เสมือนเสียงกล่อมนอนแห่งวนา หลับแล้ว เพียงไพเราะเพราะเสียงแว่วจากฟากฟ้า เผลอภวังค์พลั้งกายฝันร้ายว่า อีกไม่นานดงป่าคงถูกเบียน ด้วยฝีมือคนโหดใจโฉดต่ำ รุมเข้าทำลายดงคงเสถียร ทั้ง เช้า สาย บ่าย เย็นค่ำ ที่ พร่ำเวียน ป่าคงเปลี่ยนจากขจีเป็นที่แล้ง (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 15 ม.ค. 2545 13:12 น. - ID 8923 
968
2
0
15 มกราคม 2545 20:15 น. - comment id 30617
อ่านงานคุณทีไรคิดถึงกวีซีไรท์ทีนั้นเลยค่ะ คุณไพวรินทร์ ..บทนี้ชอบ..คำ.. ลมรำเพยเชยไพรใจหวั่นหวั่น ขวัญเอ๋ยขวัญหายไปใจห่วงหา ฝันกี่ฝันวันกี่วันที่ผ่านมา หวังรอท่ารอรับขวัญ..จันทร์จูบใจ!
16 มกราคม 2545 01:57 น. - comment id 30672
บทกลอนกวีของพี่ม้าก้านกล้วย จะเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองผมชอบ.... แต่เขียนอย่างนี้ไม่เป็นจ้า...
16 มกราคม 2545 17:40 น. - comment id 30733
เหมือนอ่านนิทานเลยค่ะ พี่ม้าก้านกล้วย
17 มกราคม 2545 03:20 น. - comment id 30838
บรรยายภาพความงดงามของป่าในทุกยามได้ดีมากเลยครับ เสียดาย ป่าอีกมากมายที่ถูกทำลายไปจัง
19 มกราคม 2545 13:47 น. - comment id 31138
มันมีอะไร ซ่อนอยู่ ในงานของคุณจริง ๆ แต่ยังหาไม่พบ ขอเวลาสักหน่อย แต่ที่แน่ ๆ ชอบมาก น่าศึกษาครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
