.. เนื้อเอยแม่สาวเนื้อทอง แหงนมองจ้องจันทร์จ้ากระจ่าง เมลืองโลมโฉมฉายในนภางค์ ฉวีพรรณสรรพางค์กระจ่างตา แสงตะเกียงเรียงเรือนเรืองรอง น้ำปริ่มริมคลองเข้าท้องป่า อึ่งอ่างครางครืนชื่นชีวา ฟังสิโสภาเวลาเพ็ญ เมื่อเช้าเพรางายกระไรเอ๋ย ข้าวหมิ้นกลิ่นระเหยเชยเล่น นวดเนื้อแน่งน้องแม่ยองเย็น แลเห็นเป็นทองผ่องประไพ พาดแถบทาบชมมาห่มเนื้อ เรืองเรื่อเยื่อย้อมยังหอมไหม แขขุนขนุนหน่อยบนรอยใย นวลไขแนบข้างน้องนางนวล ฟักทองรองน้ำพริกเพียงโถ เคียงโสนนุ่มอุ่นพอกรุ่นหวน แกงเลียงร่ายข้าวโพดรสรัญจวน ขนมกวนเปียกฟ่างสู่ทางวัด ย่างเท้าเบาหน่อยค่อยค่อยหนา เรืองศาลาคร่ำคร่าตามฟ้าพลัด ลมล้อช่อคูนหมุนพัด เงียบสงัดสงบไหมในอาราม เทียนทองส่ององค์พระปฏิมา จุดธูปบูชาปิฎกทั้งสาม วันทาอภิวาทหัตถ์ประณาม สมงามธรรมสารประทานพร ทั้งมวลล้วนเหลืองเรืองหยด รูปรสกลิ่นเสียงพี่เรียงสอน บรรยายสีต่างนัยน์ตาอร แสงสะท้อนถึงไหมในเงาตา ..
1 พฤษภาคม 2549 12:28 น. - comment id 573738
สวัสดีค่ะ ดีใจที่ได้อ่านบทกวีงามๆค่ะ ถ้าพี่พุดไม่ได้เอาไปลงไว้ก็คงไม่ได้อ่าน ผลงานงามมากๆนะค่ะถ้ามีกวีธรรมมาลงไว้ด้วยยิ่งดีมากค่ะ
30 เมษายน 2549 08:37 น. - comment id 573957
เหมือนได้อ่านวรรณคดีไทยเลยเชียว
30 เมษายน 2549 19:18 น. - comment id 574020
ขอบคุณ *MomMamSan *ปักปลายฝัน *ปราณรดี *ผู้หญิงไร้เงา *ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก มากมากนะครับ สำหรับคำชื่นชม.. ผมน้อมรับด้วยความปลื้มปิติจริงๆ กรุ้มกริ่มเงียบๆ เหอะๆ สำหรับพี่พุดคนงามนะครับ ต้องขอขอบคุณความสิเน่หาของพี่สาวด้วยที่มีให้กับงานของรักษ์รักเรื่อยมานะครับ ผมเองก็ไม่ได้ไปไหนไกลหรอก ก็แวะเข้ามาอ่านงานในเรือนไทยหลังนี้อยู่เสมอๆ หน่ะครับ เพียงแต่ไม่ค่อยได้แสดงคำติชมเอาไว้ก็เท่านั้นเอง (ขี้เกียจ) กับเรื่องที่เห็นว่า ผมหันมารจนาคำกลอนแนวพุทธพรรณนานั้น ก็อาจจะเป็นอย่างที่พี่พุดกล่าวหาก็ได้ว่า ด้วยวัยวันและกาลเวลาทำให้ผมดูเหมือนจะซีดขาวลง แต่ก็คงไม่เปลี่ยนไปเท่าไรนัก ช่วงนี้กำลังสนใจเขียนร้อยแก้วแนวความงามวิกลจริตอยู่ ว่าจะมาหาแรงบันดาลใจจากงานของพี่พุดก็ใช่ที่ใช่มั้ยครับ เหอะๆ แต่ในสำนึกจิตปรีดิ์นี้นะครับ ก็บอกกับพี่พุดเลยว่า เข้ามาอ่านของพี่สาวคราวใดหัวใจมันชื่นฉ่ำ ย้ำ แช่มชื่นในภวังค์อักษรของพี่มากๆ อย่างไรเสีย ก็คงจะบอกว่า ไม่ทอดทิ้งธรรมศิลป์อย่างพี่พุดแน่นอน ขอบคุณครับ รักษ์รักลักจ๊วบ
28 เมษายน 2549 20:19 น. - comment id 574262
ไพเราะเพราะพริ้งมากของับ ยินดีที่ได้รุจัก อ่านกลอนคุณแย้วกาป๋มเห็นภาพชัดเจน สมเป็น \" จินตภาพรำพึง \" จริงงับ
28 เมษายน 2549 20:33 น. - comment id 574270
ไพเราะเพราะพริ้งมากค่ะ การสัมผัสของคำ ทั้งในและนอก ทำให้บทกลอนลื่นไหล ไพเราะค่ะ
28 เมษายน 2549 20:42 น. - comment id 574275
รำพึงจินตภาพอาบความฝัน ซึ้งวรรณศิลป์สานงานคุณค่า สรรคำ คัดความ งามตา รักงานภาษาที่คุณเรียง
28 เมษายน 2549 22:41 น. - comment id 574297
ไพเราะและงดงามจังเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
29 เมษายน 2549 10:27 น. - comment id 574348
นานเหลือเกิน.. ที่ปล่อยให้พี่พุดคอยนะ น้องชายคนดีที่แสนรัก และคนที่พี่พุดเก็บไว้ในความทรงจำ ล้ำลึกตรึงตราในดวงใจ..ตลอดเวลา ในโลกมายาฝัน บรรณพิภพ *นักอยากจะเขียนเพียรฝันค้างนี้..* คนดี.. พี่พุดเห็นแววดาวพราวแสงจรัส เห็นเพรงเพชรพรสวรรค์ ในดวงชีวันอันแสนบรรเจิดของน้องนะ และนานมาแล้วด้วย และ ไม่ว่าน้องจะพรากลาไปไกล จากร่มรักเรือนไทยเรือนทองแห่งผองเรานานสักปานไหน ด้วยภารกิจทางโลกย์ทางใจอันใด พี่พุดและทุกเพื่อนพ้องน้องพี่ ก็รออ่านบทกวี ที่แสนมีสีสัน แบบจัดจ้าจัดจ้าน ในทุกหลากอารมณ์ ที่พี่พุดชื่นชมมากค่ะ และมาตรแม้นว่ารอเวลา ให้น้องรักษ์รัก หันมารจนาบทกวีสีขาวพราวธรรมะบ้าง ก็คงไม่นานใช่ไหม คงขึ้นกับ วัยวันและกาลเวลา แต่อยากฝากว่า คนร่วมสมัยอย่างพี่พุด เข้าถึงทุกบทกวีอันเลอล้ำได้ในทุกแนวค่ะ ส่วนจะดื่มด่ำล้ำลึกแค่ไหนนั่น คงต้องสารภาพว่า คงทางนำพาให้จิตไสวใจผ่องแผ้วค่ะ เป็นคำที่ยาวมาก ด้วยอยากฝากรักและคิดถึงคนในบึ้งใจส่วนลึกนะคะ อย่าทอดทิ้งสายบุญ สายใจรักในบทกวี และหวัง สักวันจะมีกวีแก้วในแผ่นดินรัตน์นี้ ที่พี่พุดจะพลีน้ำปิติเกษม ด้วยรักภาคภูมิใจนะคะ พี่พุดไม่ค่อยสบายจะเข้าเนตน้อยมากค่ะ ด้วยรักน้องมากมายนะ
29 เมษายน 2549 10:31 น. - comment id 574349
พลีเพลง*ที่รัก*ให้นะคะ ไปร้องให้ยอดรักของน้องฟังนะคะ พี่พุดชอบค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song138.htmlรัก แจ้ ดนุพล แก้วกาญจน์ นานแล้วพี่หลงพะวงมิหน่าย นานแล้วที่หมาย จะได้ภิรมย์ นานแล้วพี่รักคอยจักชื่นชม นาน แล้ว รักเพียงลมลม ตรมเช้า ค่ำ ที่รักนะรักเพราะใจมิกล้า ที่ช้านะช้า มิกล้าเผยคำ ที่คิดนะคิด กลัวอกจะช้ำ เอ่ย คำแล้วเจ้าจะทำให้ช้ำใจ อย่าเหมือนน้ำค้างพราวพร่างใบพฤกษ์ พอยามดึกเหมือนดังจะดื่ม กิน ได้ พอ รุ่งสางก็จางหายไป รู้แน่แก่ใจ ได้แต่ ระทมชีวี ที่รักนะรักเพราะเทพเสริมส่ง ที่หลงนะหลง เพราะเจ้า แสนดี ที่หวงนะหวง เพราะสวยอย่างนี้ กลัว ใครเขามาแย่งพี่ ไป เอย อย่าเหมือนน้ำค้าง พราวพร่าง ใบพฤกษ์ พอยามดึกเหมือนดังจะดื่ม กิน ได้ พอ รุ่งสางก็จางหายไป รู้แน่แก่ใจ ได้แต่ ระทมชีวี ที่รักนะรักเพราะเทพ เสริมส่ง ที่หลงนะหลง เพราะเจ้าแสนดี ที่หวงนะหวง เพราะสวย อย่างนี้ กลัว ใครเขามาแย่งพี่ ไป เอย...