ชมพูพวงรวงระย้ากลางป่าใหญ่ อยู่ห่างไกลสายตามาแลเห็น ดอกสวยสดบานสะพรั่งทั้งเช้าเย็น เจ้าหลีกเร้นเด่นตระการอยู่กลางไพร ดอกไม้งามนามไพเราะเสนาะหู ชื่อชมพูภูคาพลิ้วไสว บานชูช่อเชิงชั้นลดหลั่นไป หวานจับใจใครได้เห็นเป็นชื่นชม น่าเสียดายเจ้าเกิดได้ปีละครั้ง หากมุ่งหวังเชยชมคงทุกข์ถม เบ่งบานอยู่ชั่วครู่ดูภิรมย์ แล้วตรอมตรมปลิดปลิวสู่ผิวดิน เจ้าเป็นได้ดอกไม้ในไพรป่า สวยล้ำค่าโน้มเพียงมาแซมหมู่หิน ไร้แจกันประดับใส่ช่อมาลิน ยามโรยสิ้นแต่ไม่ช้ำน้ำมือใคร
ชมพูภูคา J. 3 มี.ค. 2549 10:25 น. - ID 87255 
4320
6
0
3 มีนาคม 2549 11:27 น. - comment id 564303
ดอกไม้ป่า อยู่ไกลลึก คู่ควรแต่กับหมู่ภมรที่หมั่นออกค้นหาค่ะ
3 มีนาคม 2549 12:44 น. - comment id 564316
ขอชื่นชมดอกไม้ป่าด้วยคนนะคะ
3 มีนาคม 2549 12:03 น. - comment id 564320
ดอกไม้งามกลางป่าใหญ่ แม้ไกลตาแต่กลิ่นหอม หมุ่แมลงผึ่งบินหวังไต่ตอม เพื่อดมดอมยอมตายหมายชิดชม แวะมาอ่านแจมหน่อยจ้า
3 มีนาคม 2549 15:21 น. - comment id 564350
ดอกไม้ที่ขึ้นตามป่าเขา..เป็นดอกไม้ที่สวยงามแม้นว่าไม่ได้มาประดับในแจกัน...
3 มีนาคม 2549 22:19 น. - comment id 564437
หวังว่า สักวัน .. เราจะมีโอกาสไปชื่นชมชมพูภูคา ด้วยตัวของเราเอง :)
4 มีนาคม 2549 13:04 น. - comment id 564484
อยากเห็นจังอ่ะนะว่าดอก \" ชมพูภูคา \" จาสวยงามขนาดไหน จาเหมือนคนแต่งด้วยหรือเป่าน้างับ อิอิ ขอเอา \"** บุปผาแห่งหล้า**\" มาตอบน้างับ คงบ่ว่ากันเด้อ เนื้อหาเข้ากั๊นเข้ากัน\" โอ้ดอกไม้ ยามเช้า เจ้าสวยสด งามช้อยชด กลิ่นสุคนธ์ เหลือล้นหลาย หมู่ภมร บินเวียนว่อน แล้วหย่อนกาย ลงดมดอม เจ้าดอกไม้ ชายกลิ่นโชย พอตกบ่าย ไม้เจ้าคอย คล้อยกิ่งโน้ม ต้องโพยม ห่อกลีบคลาย คล้ายระโหย อีกต้องแสง แรงร้อนเร่า เร้ากลีบโรย เย็นย่ำค่ำ วิหกโบย โผยกลับพลัน ครั้นราตรี มีแสงจันทร์ ตะวันหลบ ดาวบรรจบ พบนภา ขอบฟ้านั่น หมู่ดอกไม้ คลายกลีบเริ่ม เติมชีวัน รอซึ่งแสง สุริยัน วันใหม่มา พอรุ่งแจ้ง แสงฟ้าใหม่ สดใสนัก เจ้าก็พร้อม น้อมใจพรรค รอปักษา แบ่งกลีบสวย รวยกลิ่นหอม พร้อมเวลา กลับมาเป็น บุษบา แห่งหล้าเอย \"
4 มีนาคม 2549 15:07 น. - comment id 564489
ของทรงคุณค่า กว่าจะพบมากครั้งยาก กว่าจะพบต้องอดทน
5 มีนาคม 2549 09:11 น. - comment id 564572
สักวัน....นะ.. คงได้เห็นชมพูภูคา.... คงสวยงามมากนะค่ะ..... ถึงไร้แจกัน ก็สวยงามแบบธรรมชาตินะค่ะ
8 มีนาคม 2549 10:50 น. - comment id 565110
"ชมพูภูคา พันธุ์ไม้ที่เชื่อกันว่ามีหนึ่งเดียวในโลก และกำลังใกล้จะสูญพันธุ์ ส่วนมากจะขึ้นอยู่ตามไหล่เขาที่ลาดชัน ที่มีความสูงระดับ 1500 เมตร สำหรับในประเทศไทย คุณสามารถยลโฉมเจ้าดอกไม้ชนิดนี้ ได้เพียงแห่งเดียวที่ ดอยภูคา อช. ดอยภูคา อ. ปัว จ. น่าน อช. ดอยภูคา สูงจากระดับน้ำทะเล 1980 เมตร ยังคงมีสภาพป่าที่สมบูรณ์ ได้รับการประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติ เมื่อวันที่ 17 มิ.ย. 2542 ครอบคลุมพื้นที่หลายอำเภอคือ อ. ปัว อ. เชียงกลาง อ. ทุ่งช้าง อ. แม่จริม อ. ท่าวังผา อ. สันติสุข และ อ.บ่อเกลือ บริเวณนี้ได้จัดทำเป็นระเบียงไม้ยื่นออกไปให้ยืนชมต้นชมพูภูคาที่ยืนต้นสูงขึ้นมาจากในหุบเขา ต้นชมพูภูคาต้นนี้เป็นต้นเดียวกับที่ ดร. ธวัชชัย สันติสุข เป็นค้นพบครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2532 \" ขอชื่นดอกไม้ดอกสวยดอกนี้ด้วยคนนะคับ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
