ณ ยามเช้า สายลมเจ้าพัดพามาจากไหน เย็นเหลือเกินเพลินใบไม้ที่แกว่งไกว ลมลู่ใบแซ่ซ้องก้องยินดี ณ ยามสาย สายลมละไมพัดพรูอยู่ตรงนี้ กลีบอัญชันหน้าบ้านบานดูดี สร้างชีวีมีชีวากว่าใครใคร ณ ยามเที่ยง สายลมคู่เคียงยอดไผ่ไหว จากที่เคยอ่อนล้ามาวันใด ลมพาพัดปัดเหนื่อยไปให้มีแรง ณ ยามบ่าย สายลมเย็นสบายในทุกแห่ง เริงรื่นชื่นชมแม้ลมแรง ลมแอบแฝงความสุขไว้ในทุกยาม ณ ยามเย็น สายลมเช่นอ่อนไหวให้วาบหวาม เย็นละมุนกรุ่นสุขทุกความงาม ชื่นชมตามสายลมพลิ้วระลิ่วใจ ณ ยามค่ำ ช่างดื่มด่ำสายลมเย็นเช่นไหวไหว รักเหลือเกินยอดไม้นี้ที่แกว่งไกว พัดพราวใจ ให้เย็นยิ่งทุกสิ่งงาม ณ ยามนี้ อารมณ์ดีชื่นชมในลมหวาม ขอยืนอยู่ดูไม้ไหวในโมงยาม ชมความงามอย่างสมใจ ณ สายลม วันนี้ก่อนมาทำงานเจอลมเย็นๆที่พัดมาจากแม่น้ำหน้าบ้านแล้วไม่อยากจะออกมาทำงานเลยอะคะ
24 กันยายน 2548 13:50 น. - comment id 518551
เห่เอ๋ยเห่กล่อม สายลมล้อมกล่อมจิตให้คิดถึง ความหมายฝนหล่นร่วงห้วงคำนึง ความซาบซึ้งสายน้ำฉ่ำใจซบ หอบเอาไอดินหอมมาย้อมจิต พัดมวลมิตรแมกไม้ไหวตลบ ใบไม้ร่วงช่วงหนึ่งซึ่งทาบทบ เพียงบรรจบสายลมห่มใจเอย มาทักทายยามบ่ายๆ ค่ะ น้องแอนคนดี : )
24 กันยายน 2548 14:13 น. - comment id 518555
ภาพสวย....สายลมเย็น สดชื่นดีจังค่ะ
24 กันยายน 2548 14:24 น. - comment id 518564
ลัดคิวกลอนพี่รุ่งมาตอบน้องแอนนะเนี้ย อิอิ กลอนบทนี้ดีมากเลยจ๊ะ เก่งขึ้นทุกวันเลยนะคะ
24 กันยายน 2548 14:30 น. - comment id 518565
ณ.วันนี้ มีเธอเคียงเป็นเพื่อนขวัญ ช่วยเรียงร้อยถ้อยคำคำรำพรรณ ช่วยสร้างสรรค์บทประพันธ์คำกวี.
24 กันยายน 2548 17:38 น. - comment id 518625
ณ ยามเช้า ลมบางเบาโชยพัดสะบัดพริ้ว เย็นระรื่นชื่นอารมณ์จนผมปลิว สะท้านผิวหนาวกายกับสายลม ณ ยามนี้ ดวงฤดีที่เคยชื่นกลับขื่นขม ยามลมโชยโบยโบกโศกระทม หนาวอารมณ์ตรมทรวงเพราะห่วงเธอ
24 กันยายน 2548 22:16 น. - comment id 518694
ความเหนื่อยหน่ายไม่ว่าอะไรก็ตาม บางครั้ง สายลมทำให้เราสดชื่นได้เสมอๆครับ แก้วประเสริฐ.
25 กันยายน 2548 02:01 น. - comment id 518783
ณ ที่นี้ มีโซดาวางเคียงข้าง จึงรินบ้างผสมเหล้าเมาละหวา เห็นฟองฟู่ก็รู้ว่าโซดา ซ่าไม่ซ่า..เปิดขวดดู..ก็รู้เอง ซ่าจริงรึเปล่า..น้องแอน...
25 กันยายน 2548 10:29 น. - comment id 518841
อิอิอิ .. เรนขำคนบนนู้น นน ..จัง... ซาแว้ป..
25 กันยายน 2548 19:06 น. - comment id 518940
หน้าบ้านมีแม่น้ำด้วย ดีจัง ณ ยามนั้น สายลมทุกห้วงยามคงพัดไหว เจ้าต้นหญ้าทานสู้ลู่เอนใบ หัวใจข้ากวัดไกวในวาตา ณ ยามนี้ คนดีอยู่ที่ไหนไกลเกินหา ลมโชยพัดเจ้าเหินเกินจินตนา จงพัดพาเธอคนดีกลับที่เดิม