...คืนค่อนคืนฝนพรำพรำย้ำสำเนียง นับล้านเสียงเพรียงพร้องทำนองฟ้า ใบชอุ่มนุ่มระบัดรับกานดา ฝนน้อยๆลอยหล่นฟ้าหาผืนดิน เจ้าใบบังรั้งคอยฝนคล้อยร่วง ตั้งใจหวงรับเอาไว้ไกลพื้นหิน บรรจงโอบด้วยใจไร้มลทิน กล่อมเม็ดฝนจนชินบนบังใบ ย่ำราตรีผ่านพ้นจนค่อนคืน โลกจึงตื่นพร้อมแสงอรุณใส ฝนค้างคืนบนใบบังรั้งหัวใจ อ้อยอิ่งเอ่ยอาลัยในคำลา ฝนค้างคืนคืนคอยถึงคะนึงฝน ค่ำนี้ใบรอฝนหล่นจากฟ้า คืนคงหวานซาบซึ้งดังก่อนมา ยามนี้ใบมองฟ้าว่า..ขอคอย
31 สิงหาคม 2548 23:32 น. - comment id 510439
สายฝนพรำคืนค่ำช่างหนาวเหน็บ ใจคนเจ็บเดินตากฝนทนเหน็บหนาว เมื่อไหร่กันใครคนนั้นเคียงข้างเรา ทำลายความว่างเปล่าให้หายไป สายฟ้าฟาดวาดมาพาสะท้อน ไม่เป็นอันหลับนอนนอนไม่ไหว ใจคนเจ็บมันเจ็บร้าวไปทั้งใจ ขอได้ไหมหยุดโปรยปรายเถอะฝนเอย อิอิ กิม่ายรุจาแต่งอารายให้มานเกี่ยวกับฝนอ่า แต่งไปแต่งมาเส้าตามเคย แต่กลอนหยกเพราะมากนะ หหุ
1 กันยายน 2548 02:51 น. - comment id 510472
เม็ดฝนบางเม็ดฝนยังดีที่มีใบไม้โอบรับสัมผัสไว้ แต่บางเม็ดไร้ใครรับมีเพียงกรุ่นไอดิน สายฝนพรำตกมาตอนฟ้าร้อง ใบไม้รองโอบอุ้มชุ่มสัมผัส เอนโอนอ่อนหย่อนไหวใบผูกมัด มิอาจตัดสายใยฝนที่หล่นพรำ
1 กันยายน 2548 10:09 น. - comment id 510499
คอยคู่เคียงข้างยามร้างฝน ในกมลชุ่มฉ่ำทุกค่ำเช้า รอเวลาทุกนาทีจะมีเรา เสมือนเป็นดั่งเงากันและกัน
1 กันยายน 2548 20:07 น. - comment id 510667
หลบฝนกันเน้อ
1 กันยายน 2548 20:16 น. - comment id 510670
แสงอรุณอุ่นไอในยามเช้า มาไล่เหงาให้หายคลายหมองหม่น ตื่นลืมตายิ้มรับฟ้าเบื้องบน ชื่นกมลวันนี้ที่นำทาง แสงอรุณส่องสาดวาดเงาไม้ สะท้อนใบเขียวเงาเฝ้าไม่ห่าง ละเลียดหยาดน้ำฝนจนเจือจาง ชีวิตต่างคุ้นไอในอรุณ ................................................. .................................................
1 กันยายน 2548 20:35 น. - comment id 510683
เขียนกลอนให้ใครส่งความถึง อิอิอิอิ ใครกันนะ ที่พี่รอ อยู่ มีเพลงมาฝากพี่ด้วยอะ เพิ่งรู้ว่าในวันนี้มีเธอ ได้พบได้เจอวันนี้ก็สาย อย่าให้ในวันพรุ่งนี้ฉันต้องเสียเธอไป โปรดอย่าใจร้าย พรากเธอไปจากฉัน จบแล้ววว
1 กันยายน 2548 22:54 น. - comment id 510738
ใครน้อออ เพื่อนคนพิเศษ อิอิ... แวะมาดูอีกรอบบบจ้า
2 กันยายน 2548 07:44 น. - comment id 510803
อืม .... ให้อารมณ์ \"คอย\" จริงๆ ด้วยค่ะ
25 กันยายน 2548 13:18 น. - comment id 518878
ได้ความรู้สึกเห็นภาพ ชอบจังครับ เมื่อไหร่จะกลับมาเขียนอีก จะติดตามอ่านนะ