..เช้าเย็นร่ำย่ำเวรุ่ง แดดแสงสูงดวงดาลับ ..ถึงเพลาชีวาจับ สดับสรรพบรรเลงดง ถึงดงถึงพนา ถึงเวหาวิหคผิน ถึงเหล่าวรีริน สรรพสัตว์สิ่งละโลดเดิน ..เดินไปกลางสายธาร ที่หมุนผ่านกงกาลเวล ยังคงเดินกะเกณฑ์ ที่เป็นเวลอันเที่ยงธรรม เที่ยง ทรง ตรง คงวิ่ง บ่ละสิ่งแลลาหลัง ..ลับไปกลางไพรวัน เพื่อหมุนวันเปลี่ยนเวียนเวล(วน)
ธรรมาภิวัฏ 7 ส.ค. 2548 20:47 น. - ID 79467 
1329
1
0
8 สิงหาคม 2548 08:31 น. - comment id 500932
แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายตอนเช้าครับผม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
